REPERTUAR na maj i czerwiec
Przed nami dwa przedwakacyjne miesiące, pomału kończące sezon artystyczny 2023/2024. Przygotowaliśmy na ten czas bogaty repertuar, w którym znalazło się aż 8...
Przed nami dwa przedwakacyjne miesiące, pomału kończące sezon artystyczny 2023/2024. Przygotowaliśmy na ten czas bogaty repertuar, w którym znalazło się aż 8...
W ostatni kwietniowy weekend - 26, 27 i 28 kwietnia zapraszamy Państwa do teatru na Samotny zachód w reżyserii Roberta Czechowskiego. To spektakl...
Z myślą o naszych kochanych Najmłodszych Widzach przygotowaliśmy repertuar nie tylko na Dzień Dziecka, ale na cały czerwiec. Świętujmy Dzień Dziecka...
W minioną sobotę pełna widownia Dużej Sceny LT świętowała Międzynarodowy Dzień Teatru! Tę wyjątkową uroczystość rozpoczęła część oficjalna, podczas...
Z radością przedstawiamy Państwu nasz repertuar na kwiecień. Zapraszamy już w pierwszy weekend po Świętach do Lubuskiego Teatru po niezapomniane...
Stowarzyszenie Przyjaciół Lubuskiego Teatru, które działa przy Lubuskim Teatrze od 2015 r., w bieżącym sezonie realizuje projekt pn. Teatr dostępny przy...
Oferujemy Państwu nocleg w 8 pokojach 1-, 2-osobowych w budynku Lubuskiego Teatru przy Al. Niepodległości 3/5 w Zielonej Górze
ilość pokoi 5
Pokoje 1-osobowe wyposażone są w wersalkę bądź tapczan 1-osobowy oraz pościel i ręczniki.
Odpłatność: 80zł za dobę od osoby;
pokój-1-osobowy-1 | pokój-1-osobowy-2 | pokój-1-osobowy-3 |
ilość pokoi 1
Pokój wyposażony jest w czajnik elektryczny, podstawową zastawę kuchenną (szklanki, sztućce i talerze) oraz 2 tapczany 1-osobowe
Odpłatność: 100 zł za dobę/1 osoba, 150 zł za dobę/2 osoby;
ilość pokoi 2
Pokoje wyposażone są w czajnik elektryczny, podstawową zastawę kuchenną (szklanki, sztućce i talerze) oraz wersalkę i tapczan 1-osobowy.
Odpłatność: 100 zł za dobę/1 osoba, 150 zł za dobę/2 osoby;
Do Państwa dyspozycji oferujemy także:
Większość pokoi gościnnych znajduje się na IV piętrze teatru (niestety, nie mamy windy).
Kontakt oraz przyjmowanie rezerwacji: Dział Administracji Katarzyna Dąbrowska tel. (68) 452-72-72 wew. 49; kom. 784 001 862 e-mail:
– szerokość sceny – 15 mb,
– głębokość sceny od lini kurtyny do tylnej kieszeni
– 9,60 mb,- szerokość okna scenicznego – 9,30 mb,
– wysokość okna – 5,30 mb,
– proscenium ok. – 3,70 mb,
– wysokość sceny do stropu technicznego – 13,70 mb,
– sztankiety 25 sztuk – ręczne (udźwig do 150 kg) – w tym dwa boczne,
– odległość między wyciągami 27 cm,- kurtyna podnoszona (pionowa),
– zapadnia sceniczna – sterowana ręcznie – udźwig do 150 kg,
– kabina realizatora oświetlenia – nad balkonem,
– kabina realizatora dźwięku – na balkonie.
– 372 miejsca: 292 parter, 79 balkon (10 miejsc balkonowych wyznaczonych dla stołu akustyków)
Ilość wszystkich miejsc:
– 382 miejsca: 292 parter, 89 balkon.
Szczelina Nad Widownią :
9 x PC 2000 W ( ADB i Spotlight )
10x profil 750 W ( ETC )
Balkony Widowni lewy i analogicznie prawy :
4 x PC 2000 W ( ADB )
2 x PC 2000 W fresnel ( ADB )
1 x profil 750 W ( ETC )
Most Portalowy ( zaraz nad oknem sceny ) :
15 x PC 2000 W ( ADB i Spotlight ), w tym 4 x fresnel
Galerie Boczne wokół sceny ( lewa i analogocznie prawa strona ) :
4 x PC 2000 W ( ADB )
Most Ruchomy I, nad środkową częścią sceny :
2 x PC 2000 W ( ADB )
6 x PC 2000 W frenel ( ADB )
13 x PC 1000 W ( ADB )
Most Ruchomy II, horyzontowy :
2 x PC 2000 W ( ADB )
5 x PC 2000 W fresnel ( ADB )
6 x PC 1000 W ( ADB ), ( sparowane po 2 sztuki na obwód )
12 x Naświetlacz Asynchroniczny 1000 W ( w trzech kolorach: zielony, niebieski, czerwień )
Pozostałe :
Punktowiec Prowadzący 2000 W ( Robert Juliat ), umiejscowiony na balkonie widowni
Przeloty na scenie w każdej kulisie – PC 1000W ( ADB )
7 x PC 650 W ( ADB ) na dostawki w magazynie
6 x MAC Martin 700 profil ( powieszone na mostach ruchomych )
6 x MAC Martin 700 wash
Wytwornica mgły, dymu ( Hazer ROBE 1050 )
Stroboskopy 1000 W i 2000 W
30x Obwody Regulowane na scenie
Stół do prowadzenia świateł :
LCS 820 z polem ręcznym
ETC Congo junior z submaster wing
– Front 4x EAW LA 460
– tyły 2x SLS M 12
– portal SRX 712 M 2x
– przesyłki scena – kabina akustyka 24+6,
– konsoleta SOUNDCRAFT GB 8
– equalizer DOD 2×15 2szt; procesor efektów alesis; odtwarzacze md TASCAM, MD-350 3szt; cd LG,
– odtwarzacze md TASCAM, MD-350 3szt; EY DBX iEY
– mikrofony SHURE 3x BETA 58, 4x AKG c 1000, 16x ULX-D-Body
– mikrofony SHURE 3x SM58; 5x beta; 3x SM94;4x SM57; 2x SM58 bezprzewodowe; 10 systemów bezprzewodowych SHURE UT (UHF) z mikronami typu lavalier.
– szerokość sceny – 10 mb,
– głębokość sceny – 6,50 mb,
– wysokość – 5,70 mb,
– drzwi – 0,94 cm x 218 cm. (uwaga: dekoracje muszą być przenoszone rozmontowane!)
Widownia
52 x PC 1000 W ( spotlight )
10 x PC 1000 W fresnel ( spotlight )
10 x profil 575 W ( ETC )
18 x profil 750 W ( ETC )
Reflektory rozmieszczone symetrycznie nad całą powierzchnią sceny i widowni.
20 obwodów regulowanych na scenie
stół do świateł ALFA 144
1. Przody: 4 x JBL VRX 928 – LA; 2 x JBL VRX 915S + CROWN XTI
2. Tyły sceny: 2 x JBL VRX 928 – LA + CROWN XTI
3. Tył widowni: 2 x JBL VRX 928 – LA + CROWN XTI
4. Konsoleta akustyczna SOUNDCRAFT LX 7 II 16 kanałów
5. Odtwarzacze: 2 x TASCAM MD-350; 2 x TASCAM CD-01U
6. Procesor TC M-ONE XL
SEKRETARIAT:
Anna Tytuła – Sekretariat, Kadry
Telefon: 68 452 72 72 (do 75), wew. 24
Telefon komórkowy: 784 001 867
IMPRESARIAT:
Impresariat przyjmuje zamówienia na bilety od poniedziałku do piątku w godz.: 8.00-15.30.
Magdalena Pawlak – Kierownik Działu Impresariatu
Telefon: 68 452 72 72 wew. 51
Telefon komórkowy: 664 713 427
Natalia Kopaczyńska
Telefon: 68 452 72 72 (do 75), wew. 63
Telefon komórkowy: 784 001 870
Iwona Szapińska
Telefon: 68 452 72 72 (do 75), wew. 35
Telefon komórkowy: 784 001 866
DZIAŁ ARTYSTYCZNY/ LITERACKI:
Dariusz Kolański
Telefon: 68 452 72 72, wew. 42
Telefon komórkowy: 730 731 789
Kamil Derda
Telefon: 68 452 72 72, wew. 42
Telefon komórkowy: 784 001 865
Joanna Marcinkowska - konsultant programowy (edukacja teatralna)
Telefon: 68 452 72 72, wew. 30
Telefon komórkowy: 664 713 587
Piotr Prusinowski - archiwum teatralne
Telefon: 68 452 72 72, wew. 30
Natalia Walczak-Wachowska - konsultant programowy (edukacja teatralna)
Telefon: 68 452 72 72, wew. 30
DZIAŁ ADMINISTRACJI:
Paweł Mendaluk – Kierownik Działu Administracji
Telefon: 68 452 72 72 w. 50
Katarzyna Dąbrowska
Telefon: 68 452 72 72 wew. 49
Telefon komórkowy: 784 001 862
Justyna Spiak – specjalista ds. projektów
Telefon: 68 452 72 72 wew. 49
Telefon komórkowy: 784 001 858
KSIĘGOWOŚĆ:
Anna Konaszyk – Główna Księgowa
Telefon: 68 452 72 72, wew. 26
Telefon komórkowy: 784 001 868
Elżbieta Sokołowska
Telefon: 68 452 72 72, wew. 55
Telefon komórkowy: 784 001 864
Dagmara Jastrzębska
Telefon: 68 452 72 72 do 75 wew. 53
Telefon komórkowy: 664 713 602
DZIAŁ TECHNICZNY:
Helena Bondyra – Kierownik Techniczny i Transportu
Telefon: 68 452 72 72 (do 75), wew. 52
Telefon komórkowy: 784 001 860
MAGAZYN GŁÓWNY I WYPOŻYCZALNIA STROJÓW DLA DOROSŁYCH
Godziny otwarcia wypożyczalni kostiumów: poniedziałek–piątek 9.00-14.00
Danuta Denisów
Telefon: 68 452 72 72, wew. 56
Telefon komórkowy: 730 731 788
KOORDYNATOR DS. DOSTĘPNOŚCI:
w Lubuskim Teatrze w Zielonej Górze
Dagmara Jastrzębska
e-mail:
Telefon: 68 452-72-72 wew. 53
Telefon komórkowy: 664 713 602
KASA BILETOWA:
Elżbieta Najdek
Aneta Sułkowska
Telefon: 68 452 72 72 (do 75), wew. 33
Kasa biletowa jest czynna:
od wtorku do piątku: 8:30–12:30 i 15:00-19:00
soboty i niedziele: na 1 godzinę przed każdym spektaklem
POKOJE GOŚCINNE:
Kontakt oraz przyjmowanie rezerwacji: poniedziałek–piątek 7.00-15.00
Katarzyna Dąbrowska / Dział Administracji
Telefon: 68 452-72-72, wew. 49
Telefon komórkowy: 784 001 862
- - -
Pełen spis danych teleadresowych znajduje się na stronie BIP Lubuskiego Teatru w Zielonej Górze.
DZIAŁ TECHNICZNY I TRANSPORTU
Lubuskiego Teatru w Zielonej Górze:
Kierownik Działu Technicznego i Transportu
Helena Bondyra
Telefon: 68 452 72 72 (do 75), wew. 52
Telefon komórkowy: 784 001 860
PRACOWNIA KRAWIECKA
Anastasia Kharchenko
PRACOWNIA FRYZJERSKA
Maria Kaczmarowska
GARDEROBIANE
Danuta Długoń
Dorota Przewłocka
PRACOWNIA AKUSTYCZNA
Piotr Dura
Karol Kidawa
PRACOWNIA ELEKTRYCZNA
Michał Gilka
Oleksandr Shcherbyna
Krzysztof Wójcicki
MONTAŻYŚCI
Krzysztof Bielewicz
Ryszard Blinkiewicz
Rafał Jakowlew
Piotr Karasiewicz
Denys Kolodka
Daniel Madej
Robert Prus
MAGAZYN GŁÓWNY
Danuta Denisów
ZAOPATRZENIE
Grzegorz Wamberski
TEATR W NIEMIECKIM GRÜNBERGU
Tradycje teatralne Zielonej Góry sięgają połowy XVI wieku – czasów Abrahama Buchholzerusa, założyciela i pierwszego rektora klasycznego gimnazjum. Działające przy szkole teatrum scholares było zaczynem profesjonalnej sceny dramatycznej w mieście. Objazdowe grupy teatralne pojawiły się już pod koniec XVIII stulecia. Były to głównie koncesjonowane towarzystwa teatralne Fallera z Głogowa i Krantza z Legnicy, a grywano z reguły w zajeździe kupca Künzela przy dzisiejszej ulicy Kopernika, gdzie występowały utalentowane zespoły włókniarzy i kolejarzy. Nowo oddany gmach Teatru Miejskiego w niemieckim Grünbergu zainaugurował swoją działalność 1 kwietnia 1931 roku wystawieniem opery „Madame Butterfly”. Przygotował ją Wrocławski Teatr Operowy, uchodzący wówczas za jeden z lepszych zespołów muzycznych w tej części Europy. Tytułową partię śpiewała wrocławianka Lydia Pfieffer-Clomb, odnosząc w latach 20. sukcesy w operach Leoncavalla i Pucciniego. Teatr zielonogórski był obiektem wielofunkcyjnym, przystosowanym do wystawiania dzieł zarówno dramatycznych, muzycznych, baletowych, jak i filmowych. Autorem projektu tego nowoczesnego, reprezentacyjnego budynku był znany węgierski architekt Oskar Kaufmann, który pozostawił po sobie także sceniczne gmachy w Berlinie, Budapeszcie, Bremerhaven, Wiedniu i Tel Awiwie. Na gościnne występy przyjeżdżały teatry z Berlina, Lipska, scena narodowa z Weimaru, opera wrocławska i drezdeńska. Scenę obsługiwał głogowski Teatr Dramatyczny im. A. Gryphiusa. Powołanie do życia Teatru Miejskiego było znaczącym wydarzeniem w życiu kulturalnym miasta.
(zob. J. P. Majchrzak, Wędrowanie w przeszłość. Muzeum Ziemi Lubuskiej, Zielona Góra 2005)
POWOJENNE DZIEJE TEATRU W ZIELONEJ GÓRZE
Tuż po wojnie sala teatralna, nadzorowana przez woźnego miejskiego, świeciła pustkami – wynajmowano ją tylko na sporadyczne imprezy, zebrania i uroczystości. 5 listopada 1945 roku pełnomocnik rządu na obwód zielonogórski powołał na stanowisko kierownika Teatru Miejskiego Cezarego Julskiego. Co prawda, w parę miesięcy później przeniesiono go służbowo do Poznania i teatr zamknięto, ale nie na długo. Ambicje zostały obudzone. We wrocławskim „Słowie Polskim” ukazał się artykuł pod znamiennym tytułem „Zielona Góra chce mieć teatr”. Grupy teatralne powstawały i upadały. Wyróżniały się dwa zespoły: „Teatr Kolejarza”, utworzony przez Andrzeja Romańczaka i aktywny w latach 1946-1949, oraz działająca przy Polskiej Wełnie „Nowa Reduta”. Z tych dwóch zespołów w roku 1951 powołany został Miejski Teatr Zielonogórski. Pierwszym dyrektorem i kierownikiem artystycznym zawodowej sceny została przedwojenna aktorka Róża Gella-Czerska. 24 listopada 1951 roku w sali Teatru Miejskiego w Zielonej Górze odbyła się uroczysta premiera „Zemsty” Aleksandra Fredry w reżyserii Gelli-Czerskiej. Scenografię zaprojektował Antoni Marr, a w rolę Cześnika wcielali się naprzemiennie Karol Hruby oraz Stanisław Cynarski. Ten ostatni stał się prawdziwą ikoną zielonogórskiego teatru, z którym pozostał związany aż do śmierci w 1970 roku; jego imieniem nazwano później Dużą Scenę. „Zemsta” podbiła serca miejscowej publiczności – wystawiona 25 razy, przyciągnęła 9560 widzów. Jeden z recenzentów stwierdził, że „mozolna i w ciężkich początkowo warunkach prowadzona praca wydała piękne owoce” (za: Wiktor, Inauguracyjne przedstawienie Teatru Ziemi Lubuskiej. Zemsta Fredry na scenie zielonogórskiej, „Gazeta Zielonogórska” 1951, nr 316). Od marca następnego roku dyrekcję i kierownictwo artystyczne objął scenograf i reżyser Stanisław Cegielski. Publiczność oglądała między innymi „Powrót posła”, „Śluby panieńskie” i „Wesele Figara”. Repertuar z tego okresu można dziś łatwo oceniać jako staroświecki i „szkolny”, ale pamiętajmy, na jakie czasy przypadł pionierski etap działalności miejscowego teatru. Adaptowanie „szacownej klasyki” na użytek sceny bywało jedyną drogą ucieczki od socrealistycznej konwencji. W styczniu 1954 roku funkcję dyrektora objął Zbigniew Koczanowicz, który zaprosił do współpracy literackiej Stanisława Hebanowskiego, zaangażował stałego kierownika literackiego i stałego scenografa, a także sprowadził z Warszawy absolwentów Liceum Techniki Teatralnej. Koczanowicz „cierpliwie uczył abecadła aktorskiego, powoli wdrażał ludzi do zawodu, uparcie popularyzował teatr w społeczeństwie” – wspominał po 20 latach w rocznicowym albumie Andrzej Wróblewski. Pierwszy jubileusz w dziejach Lubuskiego Teatru to 50-lecie pracy aktorskiej Bronisława Gałęckiego-Holajdy. Grano wówczas „Żeglarza” Jerzego Szaniawskiego w reżyserii Koczanowicza. A sam autor sztuki przysłał tutejszemu zespołowi oraz widzom najlepsze, najserdeczniejsze pozdrowienia. Było to w czerwcu 1955 roku. Po przychylnych recenzjach w ogólnokrajowym miesięczniku „Teatr” zielonogórska placówka wreszcie otrzymała szansę zaistnienia na scenicznej mapie Polski. Z początkiem sezonu 1956/57 odbyła się uroczystość pięciolecia teatru, na którą przybyli przedstawiciel Ministerstwa Kultury i Sztuki oraz Zarządu Głównego SPATiF-u. Zjawili się liczni krytycy i publicyści, a także niemiecka delegacja. Zespół zmierzył się z wielkim światowym repertuarem, wystawiając „Intrygę i miłość” Friedricha Schillera w reżyserii Koczanowicza. Poczynając od sezonu 1957/58 dyrekcję i kierownictwo artystyczne objął Zbigniew Przeradzki, a po nim – Jerzy Zegalski. Redagowane przez Zdzisława Giżejewskiego programy teatralne otrzymały nową, jednolitą szatę graficzną i stałą wkładkę – Biuletyn PTZL (Państwowego Teatru Ziemi Lubuskiej) zawierający skierowaną do publiczności ankietę. 6 grudnia 1959 roku „Awantura w Pacynkowie” była pierwszym w repertuarze spektaklem dla dzieci. Od początku 1965 roku formalnie zaczęła działać Scena Lalkowa, powołana z inicjatywy niestrudzonej, niezapomnianej Haliny Lubicz. Jedna ze scen Teatru nosi dziś jej imię.
Lata 60. upłynęły pod znakiem artystycznych triumfów Teatru Ziemi Lubuskiej, który 18 grudnia 1964 roku, podczas premiery sztuki Leona Kruczkowskiego „Pierwszy dzień wolności”
w reżyserii Krystyny Meissner, otrzymał nowe miano: Lubuski Teatr im. L. Kruczkowskiego. Do sukcesów zielonogórskiej sceny przyczynili się ówcześni dyrektorzy – Marek Okopiński, a następnie Jerzy Hoffmann. Przedstawienia z tego okresu, m.in. „Kochankowie z Werony” Jarosława Iwaszkiewicza i „Kondukt” Bohdana Drozdowskiego (oba w reżyserii Okopińskiego), „Przedziwny kochanek” Pierre’a Corneille’a w reżyserii Marii Straszewskiej czy „Powrót Odysa” Stanisława Wyspiańskiego w reżyserii Hoffmanna, zbierały deszcz nagród na prestiżowych festiwalach we Wrocławiu i Kaliszu. Ogólnopolską renomę zdobywali aktorzy podówczas związani z Lubuskim Teatrem: Halina Winiarska, Zdzisław Wardejn, Zygmunt Malanowicz, Józef Fryźlewicz, Wirgiliusz Gryń i Henryk Machalica. W historii LT zaczęły się również pojawiać znaczące nazwiska kierowników literackich, którzy wywarli istotny wpływ na określenie artystycznego kierunku, w jakim podążała zielonogórska scena: Stanisław Hebanowski, Stanisław Grochowiak, Jerzy Ziomek (a w późniejszych okresach także Marta Fik, Andrzej Buck czy Wojciech Śmigielski).
Jerzy Hoffmann zarządzał Lubuskim Teatrem do roku 1972. Nastąpiła epoka krótkich, dwusezonowych z reguły kadencji dyrektorskich, obejmująca lata 70. i 80. Nagrody stały się rzadsze, liczebność zespołu aktorskiego zmalała. Nie zabrakło jednak interesujących spektakli, fascynujących pozycji repertuarowych i ciekawie realizowanej pracy popularyzatorskiej. Wyróżnił się okres dyrekcji Ryszarda Żuromskiego. Wobec rozpoczętego w 1974 roku czteroletniego remontu Dużej Sceny teatr wyprowadził się z premierami do domów studenckich, rozmaitych klubów, nawet do hal fabrycznych. Znacznym rozgłosem cieszyło się chociażby „Przedstawienie Hamleta we wsi Głucha Dolna” Ivo Brešana, które swoja premierę miało w Gminnym Ośrodku Kultury w Bożnowie koło Żagania.
Nawiązano także ścisłą współpracę z Katedrą Literatury Polskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Zielonej Górze. W zwyczaj weszły nocne pokazy premierowe dla studentów z następującymi po nich wielogodzinnymi dyskusjami. Jesienią 1974 roku odbyła się ogólnopolska sesja naukowa, której przewodniczył prof. Kazimierz Wyka. Tematem były spotkania nauki o literaturze z nowymi poszukiwaniami teatru. Uczestnicy sesji obejrzeli wówczas trzy zrealizowane przez zielonogórski teatr premiery: „Kosmogonię” Jarosława Iwaszkiewicza, „Donosy rzeczywistości” Mirona Białoszewskiego i „Śmierć na raty, czyli czapa” Janusza Krasińskiego. Po kadencjach Tadeusza Pliszkiewicza i Mirosława Wawrzyniaka, na początku sezonu 1980/81 dyrekcję objęła Krystyna Meissner. Na zielonogórskiej scenie pojawili się aktorzy bardzo młodzi, zaangażowani bezpośrednio po ukończeniu w warszawskiej PWST. W repertuarze znalazły się pozycje mocne i sprawdzone reżysersko, jak np. „Pluskwa” Władimira Majakowskiego w inscenizacji samej dyrektorki. Publiczność i krytyka znów zaczęli interesować się teatrem i tym, co się w nim dzieje. Z aplauzem przyjęto monodram „O długim czekaniu” na podstawie „Józefa i jego braci” Tomasza Manna, wykonywany przez Halinę Mikołajską, a potem udział tej znakomitej aktorki w przygotowywanym przez Kazimierza Skorupskiego spektaklu „Czesław Miłosz – spotkanie”, z którym zespół jeździł także do strajkujących robotników rolnych. Sensacją była realizowana już w stanie wojennym pełna ostrych aluzji politycznych „Szkarłatna wyspa” Michaiła Bułhakowa w reżyserii Edwarda Wojtaszka. Jeszcze większe wrażenie zrobiły otwarte dla publiczności trzy próby generalne spektaklu zatytułowanego „Dlaczego?”, adaptacji zakazanej powieści Wiktora Jerofiejewa „Moskwa-Pietuszki”. Na premierę nie pozwoliła cenzura. Później dyrekcję objął Hilary Kurpanik. Następnie Marek Górski i Krzysztof Rotnicki, wreszcie Janusz Kozłowski. Od 1 kwietnia 1991 roku dyrektorem naczelnym i artystycznym został Waldemar Matuszewski, który swoje stanowisko pełnił w duecie z Janem Tomaszewiczem – dyrektorem managerem.
Pięć lat tej kadencji ożywiło środowisko teatralne Zielonej Góry i okolic. Ponad dwa tysiące przedstawień i prawie pięćdziesiąt premier zagrał w tym czasie zespół teatru. Corocznie podczas Dni Zielonej Góry odbywały się Winobraniowe Spotkania Teatralne. Lubuski Teatr gościł wówczas zespoły z całej Polski, grające na scenach macierzystych LT oraz w różnych punktach miasta. Od 1995 roku z sukcesem rozwijała się nieformalna inicjatywa teatrów Zielonej Góry, Legnicy, Jeleniej Góry, Gorzowa, Olsztyna, Wałbrzycha, zwaną Unią Teatrów Zachodniej Polski, polegająca na wymianie spektakli. Zespół LT i jego przedstawienia, takie jak: Ślub, Pan Tadeusz, Modrzejewska pojawiły się na scenach Krakowa, Warszawy i innych miast Polski. Trzeba wspomnieć też o wyjazdach zagranicznych – na Litwę oraz do Francji i Niemiec. W 1996 roku Teatr obchodził swoje 45-lecie, zainaugurowane ważną dla lubuskiej sceny udaną premierą „Hamleta” Williama Szekspira z muzyką Zygmunta Koniecznego. Na Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku Waldemar Matuszewski otrzymał nagrodę za reżyserię tej sztuki. We wrześniu 1998 powstało Stowarzyszenie Przyjaciół Lubuskiego Teatru. Jego celem jest promocja działań teatralnych, wspieranie i pielęgnowanie tradycji. Od początku swojego istnienia Teatr prowadził działalność objazdową, obejmującą swym zasięgiem około sto pięćdziesiąt miejscowości na terenie pięciu województw. Ten model działania postanowiono utrzymać w sezonie artystycznym 1998/1999, już za kadencji Andrzeja Bucka, odwołując się do tradycji zapoczątkowanej niegdyś przez Marka Okopińskiego, a później podtrzymywanej przez Waldemara Matuszewskiego. W ówczesnym repertuarze znalazły się zarówno pozycje klasyki teatralnej, jak Mickiewiczowskie „Dziady” i „Wujaszek Wania” Antoniego Czechowa, jak i cieszące się dużym powodzeniem sztuki o charakterze rozrywkowym, np. „Apetyt na czereśnie” Agnieszki Osieckiej, „Koty” Waldemara czy „Podróże Koziołka Matołka” Kornela Makuszyńskiego.
Lubuski Teatr chciał być przyjazny dla widza, wychodzić naprzeciw jego potrzebom, być miejscem otwartym i często odwiedzanym. Dlatego na Scenie Propozycji pojawił się spektakl według scenariusza i w reżyserii Krzysztofa Rościszewskiego pt. „Narkomani”, oparty na autentycznych relacjach anonimowych osób uzależnionych oraz na Pamiętniku narkomanki Barbary Rosiek. Nie brakowało dobrej rozrywki. Farsa Raya Cooneya „Wszystko w rodzinie” w reżyserii Wojciecha Pokory miała premierę 11 października 1998 roku i długo nie schodziła z afisza. W maju koncertem Leszka Długosza zainaugurowana została działalność Sceny Piosenki Literackiej, a w porozumieniu z Teatrem Muzycznym w Poznaniu zorganizowano Scenę Muzyczną, na której prezentowano „Przeboje Muzyki Wiedeńskiej” i „Kochanków Paryża”. Działały też Scena Inicjatyw Aktorskich oraz Scena Impresaryjna. Dziewięć lat kadencji Andrzeja Bucka obfitowało we współczesną dramaturgię. Na afiszu pojawiały się nazwiska autorów takich jak Ireneusz Kozioł, Petr Zelenka, Yasmina Reza czy Marek Hłasko i Jerzy Pilch (sceniczna adaptacja „Tysiąca wielkich miast”, wyreżyserowana przez Jacka Głomba i zatytułowana „Zabijanie Gomułki”, została obsypana nagrodami). W październiku 2007 dyrektorem zielonogórskiej sceny został Robert Czechowski. Postawił na urozmaicony repertuar, zgodny z rozwijaną przez niego koncepcją „szlachetnego eklektyzmu” i zamiarem dotarcia do zróżnicowanej widowni. Jednocześnie realizował ideę „teatru wartości”, skłaniającego widzów do refleksji, która coraz bardziej gubi się w świecie kultury masowej. Mocnym wejściem repertuarowym Czechowskiego była Wizyta starszej pani Friedricha Dürrenmatta, a kolejnym sukcesem reżysera – „Stworzenia sceniczne” April de Angelis, nagrodzone na festiwalach w Jeleniej Górze i Brześciu. W kwestiach aktorskich skupiono się na tworzeniu kreacji zespołowych, które dawały pole do popisu wielu wykonawcom i ujawniały coraz więcej nowych talentów. Wielkim uznaniem widzów cieszyły się „Przyjazne dusze” Pam Valentine w reżyserii Czechowskiego, „Chory z urojenia” Moliera w reżyserii Pawła Aignera, a także monodram „Pan Ibrahim i kwiaty Koranu” Érica-Emmanuela Schmitta w reżyserii Zbigniewa Najmoły. Współpraca LT z Janem Szurmiejem zaowocowała spektaklami, które idealnie trafiły w gusta publiczności. Jego „Piaf”, „Siostrunie” i „Ach! Odessa – Mama…” regularnie wracają na afisz i są gościnnie prezentowane na scenach całej Polski. Młody, żywiołowy zespół aktorski zaistniał w festiwalowej świadomości dzięki spektaklowi „Gdy przyjdzie sen. Tragedia miłosna”. Dzieło duetu Katarzyna Dworak i Paweł Wolak (PiK) zostało uhonorowane siedmioma nagrodami (w tym Grand Prix) na XVI Ogólnopolskim Festiwalu Dramaturgii Współczesnej w Zabrzu.
W ostatnich latach teatr współpracuje ze swoimi odpowiednikami z Czech, Słowacji i Niemiec, uczestniczy w festiwalach różnorodnego formatu teatralnego. Zapoczątkowany w 2011 Festiwal Pro Vinci pozwolił publiczności zielonogórskiej oglądać najciekawsze przedstawienia teatrów regionalnych z całego kraju. O niemieckiej inscenizacji „Kaliguli” Alberta Camusa w reżyserii Czechowskiego pisano: „to jedna z najbardziej znaczących inscenizacji ostatnich lat w Chemnitz”. Lubuski Teatr żyje dzięki temu, że działa na rzecz społeczności lokalnej i wchodzi w nieustanny dialog z publicznością, w tym również z mieszkańcami małych miejscowości, którzy na co dzień mają utrudniony dostęp do kultury. Świadectwem współpracy LT z organizacjami pozarządowymi pozostaje m.in. nagroda w konkursie „Biznes Wrażliwy Społecznie”, zdobyta w 2017 roku. W teatralnej przestrzeni jest też miejsce na edukację. W 2018 roku uruchomione zostało Laboratorium Twórcze, do którego teatr zaprasza najmłodszych na warsztaty i czytanie bajek. Dyskusje, spotkania autorskie, czytania performatywne – te oraz inne wydarzenia mają za zadanie obudowywać kolejne premiery i inicjatywy teatru o nowe konteksty.
Od 2020 roku Lubuski Teatr prowadzi liczne działania w ramach programu Przestrzenie Sztuki, realizowanego pod auspicjami Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego przez Instytut Teatralny im. Z. Raszewskiego oraz Instytut Muzyki i Tańca. Jednym z głównych założeń tego projektu, który doskonale sprawdził się w erze pandemii, jest umożliwienie dostępu do kultury jak najszerszemu gronu odbiorców przy jednoczesnym poszerzaniu ich świadomości kulturalnej. Stąd idee Teatru Wędrownego, warsztatów i zabaw artystyczno-sensorycznych dla dzieci czy spotkań on-line z aktorami. Przed zielonogórską sceną nowy rozdział. Tworzyć go będą Scena Letnia i Scena Lalkowa. To duża inwestycja, która oprócz zmian w topografii teatralnego miasta znacząco poszerzy ofertę repertuarową. Na lubuskich widzów czekają teatralne wędrówki w nowe miejsca, na nieznane tereny. Dziś nikt nie wyobraża sobie, by teatru w Zielonej Górze zabrakło. Tutejsza scena łączy pokolenia, wychodząc do najrozmaitszych widzów. Przybliża swój świat także tym, dla których ta sfera dotąd była nieznana i obca.
DYREKTORZY LUBUSKIEGO TEATRU W ZIELONEJ GÓRZE
Róża Gella-Czerska
15 X – 31 XII 1951 kierownik artystyczny
Karol Hruby
1 I – 28 II 1952 kierownik artystyczny
Stanisław Cegielski
1 III 1952 – 31 XII 1953 dyrektor i kierownik artystyczny
Zbigniew Koczanowicz
1 I 1954 – 30 IX 1957 dyrektor i kierownik artystyczny
Zbigniew Przeradzki
1 VIII 1957 – 30 IX 1958 dyrektor i kierownik artystyczny
Jerzy Zegalski
1 VI 1958 – 30 IX 1960 dyrektor i kierownik artystyczny
Marek Okopiński
1 X 1960 – 30 VI 1963 dyrektor i kierownik artystyczny
Bohdan Czechak
1 VII 1963 – 30 VI 1964 dyrektor i kierownik artystyczny
Wiesław Mirecki
1 VII 1964 – 30 VI 1965 dyrektor i kierownik artystyczny
Zbigniew Stok
1 VII 1965 – 30 VI 1967 dyrektor i kierownik artystyczny
Jerzy Hoffmann
1 VII 1967 – 31 VII 1972 dyrektor i kierownik artystyczny
Stanisław Biliński
1 IX 1972 – 30 VIII 1974 dyrektor i kierownik artystyczny
Ryszard Żuromski
1 IX 1974 – 30 VIII 1976 dyrektor i kierownik artystyczny
Tadeusz Pliszkiewicz
1 IX 1976 – 31 XII 1978 dyrektor i kierownik artystyczny
Mirosław Wawrzyniak
1 I 1979 – 30 X 1980 dyrektor i kierownik artystyczny
Krystyna Meissner
1 XI 1980 – 30 VIII 1983 dyrektor i kierownik artystyczny
Hilary Kurpanik
1 IX 1983 – 16 XII 1985 dyrektor i kierownik artystyczny
Marek Górski
16 IV 1985 – 31 I 1989 dyrektor naczelny
Krzysztof Rotnicki
16 IV 1985 – 31 I 1989 dyrektor artystyczny
Janusz Kozłowski
1 III 1990 – 15 V 1991 dyrektor i kierownik artystyczny
Waldemar Matuszewski
16 V 1991 – 31 VIII 1996 dyrektor naczelny i artystyczny
Jan Tomaszewicz
16 V 1991 – 31 VIII 1995 dyrektor manager
Piotr-Bogusław Jędrzejczak
1 IX 1996 – 18 V 1998 dyrektor naczelny i artystyczny
Andrzej Buck
18 V 1998 – 18 X 2007 dyrektor naczelny i artystyczny
Robert Czechowski
od 19 X 2007 dyrektor Lubuskiego Teatru
Proszę sobie wyobrazić miejsce, w którym ukryte myśli, tęsknoty, podniety, pragnienia mogą znaleźć swój upust, a wyobraźnia nie zna granic. W takim miejscu mnogość i potencjał nas samych stają się nieskończone, a my stajemy się zdolni do wszystkiego. Tym miejscem jest „Pałac” dla naszego bohatera.
W malowniczych głębinach tropikalnej dżungli harmonijnie żyją różnorodne zwierzęta. Jednak Papuga – odważna młoda dusza, nie ma jeszcze swojego miejsca i swoich zadań w tym idyllicznym świecie. Pewnego dnia ciekawska Papuga przypadkiem staje w obliczu wielkiej siły, która grozi zniszczeniem dżungli - ukochanego domu zwierząt.
„POP!” to zawołanie, którego używają mieszkańcy niezwykłej planety zrobionej z ziaren kukurydzy – Popkorlandii. Mają bardzo nietypowy wygląd, ruchy i zachowania – są totalnie inni niż mieszkańcy Ziemi. Nigdy nie widziano ich na naszej planecie, a teraz okazuje się, że przybyli na Ziemię i chcą zbadać, czy jest ona dla nich przyjaznym miejscem do życia.
Czy tytułowy Don Kichot jest szalony czy szlachetny? Czy dla miłości warto walczyć z wiatrakami? Czy w życiu liczy się fantazja i odwaga, czy lepiej trzymać się zasad i myśleć racjonalnie? Nie ma jednej słusznej odpowiedzi na te pytania. Jednak z całą pewnością Przygody Don Kichota pozostawią miejsce na refleksję, snutą pod przykrywką dobrego humoru.
Mickiewiczowska Reduta Ordona utrwaliła w narodowej świadomości jeden z największych mitów romantycznych: legendę polskiego dowódcy, który w swoim bohaterstwie posunął się tak daleko, że z własnej woli oddał życie za ojczyznę, wysadzając się w powietrze wraz z amunicją, aby nie wpadła w ręce wroga.
Wyobraź sobie, że Twoja jedyna, ukochana córka przedstawia Ci narzeczonego, o którym wiesz coś, czego ona nie wie (i z czego na pewno nie byłaby zadowolona). Nie możesz jednak ujawnić tej wiedzy, bo wówczas i Twój sekret ujrzałby światło dzienne...
Buntownik, czyli rzecz o narodzie - historia o kształtowaniu się tożsamości w życiu, w systemie rodzinnym, w społeczeństwie. Zabawna i mocna, wyrażana również ciałem poprzez taniec. Mężczyzna jest gniewny i zagubiony, czuje potrzebę przynależności. Nie znajduje swojego azylu ani w matce, ani w ojcu.
Bezpośrednią inspiracją dla powstania tej opowieści były Pippi Pończoszanka oraz Alicja w Krainie czarów i zdolność bohaterek do kreowania w głowie zachwycających światów. Podziw dla ich wyobraźni – szalonej, nieskrępowanej, czystej fantazji stał się inspiracją tekstu Jutro wrócimy do domu autorstwa Tomasza Olczaka.
Trzy stulecia temu publiczność zwijała się ze śmiechu oglądając przygody arlekina Trufaldina – tytułowego „sługi dwóch panów” z commedii dell’ arte Carla Goldoniego. Pracując na dwa fronty, bohater ustawicznie mylił polecenia swoich mocodawców, co prowadziło do wielu zabawnych nieporozumień i perypetii. Czy ta historia może dziś bawić tak samo, jak w tamtych czasach?
Lata 80. XX wieku. W erze schyłkowego PRL-u odległa, „mlekiem i miodem płynąca” Kanada jawi się mieszkańcom polskiej wsi Sycewo jako mityczna wręcz kraina dobrobytu i powszechnej szczęśliwości. Jej namiastką są właśnie tytułowe sukienki, przysyłane z zagranicy „ubogim krewnym”. Pomiędzy tymi dwoma odmiennymi światami rozpościera się pajęczyna osobistych dramatów,
Sztuka Yasminy Rezy w tłumaczeniu Barbary Grzegorzewskiej.
Nazwisko francuskiej autorki Yasminy Rezy może się kojarzyć bywalcom naszego teatru chociażby z Bogiem mordu w reżyserii Lecha Mackiewicza, a kinomanom – z ekranizacją tego samego dramatu, zrealizowaną przez Romana Polańskiego, a zatytułowaną Rzeź.
Spektakl Gusła powstał na podstawie II części i fragmentów IV części Dziadów Adama Mickiewicza. Światowej sławy reżyser Grzegorz Bral - twórca Teatru Pieśń Kozła, przełożył romantyczne arcydzieło klasyki polskiej na przejmujący, głęboko emocjonalny język teatru. Gusła wyrosłe z rytuału ku czci zmarłych dotykają tematu nie tylko żałoby i straty bliskiego człowieka, ale i ówczesnego kraju, wielkich ideałów.
Tomek Grymasiński to pierwszej wody urwis, a do tego straszny niejadek. Gdyby mógł, czerpałby niezbędną energię jedynie z zabawy. Gdy pewnego dnia mama chłopca, Pani Grymasińska, po raz kolejny ostrzega go przed zbyt ścisła dietą,
Tryptyk projektów studenckich inspirowanych historią Zielonej Góry i okolic oraz charakterystyką miejsca. Dzieła powstały w zaraniu jako dyplomowe projekty scenograficzne studentów Uniwersytetu Artystycznego w Poznaniu.
Andrew Bovell zawarł w swojej sztuce To wiem na pewno historię rodzinną. Taką, z jaką tak chętnie spotykamy się w ulubionych, telewizyjnych serialach. Ulubionych, bo dających szansę na odnalezienie w nich - jeśli nie siebie, to swoich bliskich, krewnych, przyjaciół.
„Nataszo, jakie ty masz marzenie?” Proste pytanie, którego nikt nigdy nie zadał szesnastoletniej wychowance bidula - Nataszy Baninie, uruchamia w niej całą lawinę uczuć i popycha do kolejnych, często irracjonalnych działań. Bohaterka bez reszty oddaje się fantazji o wielkiej miłości
"Bezpośrednią inspiracją do sięgnięcia po Kordiana Juliusza Słowackiego była historia szesnastoletniego młodzieńca, który popełnił samobójstwo. Po kilku miesiącach od tego nieszczęśliwego wydarzenia usłyszałem, że był on współczesnym Kordianem. Niezwykła osobowość, wrażliwiec, osamotniony,
Spektakl Gusła powstał na podstawie II i fragmentów IV części Dziadów Adama Mickiewicza. Światowej sławy reżyser Grzegorz Bral, twórca Teatru Pieśń Kozła, przełożył romantyczne arcydzieło klasyki polskiej na przejmujący, głęboko emocjonalny język teatru.
Spektakl niesie za sobą niezwykle aktualne przesłanie o wszechogarniającym nas informacyjnym chaosie oraz o niebezpiecznym wpływie mas mediów na nasze zachowania i wybory. To podana w zabawnej konwencji gorzka przestroga przed bezmyślnym oddaniem naszego życia i decyzji w cudze ręce.
Adaptacja sceniczna współczesnej amerykańskiej powieści to kipiąca od emocji i nierozwikłanych konfliktów metafora trudnego związku dwojga ludzi. Spektakl na podstawie książki Revolutionary Road autorstwa Richarda Yatesa z 1961 roku, to bardzo gorzka,
Spektakl na podstawie The selfish Giant Oscara Wilde’a - to wzruszająca opowieść o ogrodzie Olbrzyma, do którego chętnie wbiegają dzieci, aby się pobawić. Po kilkuletniej nieobecności Olbrzym wraca, przegania dzieci i stawia wokół ogrodu wielki mur. Mijają kolejne pory roku, a ogród wciąż jest zasypany śniegiem.
W siódmym niebie chmury płyną leniwie i powoli… Wiatr dmucha lekko i popycha je. Czy zauważysz przelatujące ptaki, gdy położysz się i spojrzysz w niebo? Słońce ogrzewa buzię. Oczy same się zamykają.
Powstaniu spektaklu przyświecała idea edukacji poprzez sztukę – zainspirowanie do samodzielnych prób czytania.
Główny bohater spektaklu to Mól Książkowy, który wprost zajada się literami.
W tym niezwykłym dziele spajają się teatr, film, rzeźba, malarstwo, muzyka i taniec. Trzy boginki – anioły krążą pośród dzieł sztuki, budując ich ukryty sens, wnikają jednocześnie w głąb duszy artysty, personifikując jego proces twórczy.
Nieśmiertelna komedia Nikołaja Gogola na scenie Lubuskiego Teatru! Znakomici aktorzy w przenikliwej, widowiskowej inscenizacji Roberta Czechowskiego. To zjawiskowa teatralna uczta, tempo, wigor, intryga i umizgi groteskowych zalotników.
Lata dwudzieste i trzydzieste XX wieku były w Polsce czasem barwnym, rozśpiewanym i roztańczonym. Panie w długich rękawiczkach, powłóczystych sukniach, zdobionych sznurami pereł i eleganccy panowie w smokingach czy frakach –
Akcja sztuki rozgrywa się w małym miasteczku na głębokiej, irlandzkiej prowincji. Hollywoodzka ekipa filmowa postanawia nakręcić film z udziałem miejscowych statystów. Kamienie w kieszeniach to tragikomiczna historia o marzycielach,
Wydarzenie wpisuje się w nurt teatru naj-najowego, czyli dla dzieci najmłodszych. W przyjaznej atmosferze, aktorzy wciągają małych widzów w tworzenie baśni „O Królewnie Śnieżce i Siedmiu Krasnoludkach”.
Szczęściarze to kolejny hit komediowy Tadeusza Kuty. Swoich bohaterów autor i reżyser w jednej osobie osadził we współczesnych realiach codzienności, na których jak grom z jasnego nieba spada… SZCZĘŚCIE! Nie wyobrażamy sobie jednak, ile z takim „szczęściem” może być kłopotów!
Wejdź w świat, gdzie gra wyznacza fabułę. Przez tę historię nie poprowadzi cię bohater ani autor. Tutaj powiodą Cię zmysły. Labirynt w reżyserii Leny Kowalskiej to w pełni interaktywny spektakl z pogranicza teatru przedmiotu i sensorycznej edukacji, wpisujący się w nurt teatru dla najmłodszych, gdzie główne role grają dziecięce odczucia współistniejące i zintegrowane z bajkową scenografią.
O czym jest Zielony Gil? Barwna komedia opowiada o perypetiach miłosnych Doñy Diany (w oryginale hiszpańskim imię to funkcjonuje jako Doña Juana, co powinno nam już sporo powiedzieć o tej postaci), która dla zdobycia serca don Martina de Ortegi, przebierze się za… niejakiego Don Gila i ułoży misterny plan, którego finał zaskoczy nas wszystkich. Zanim jednak do tego końca dobrniemy, czeka nas wiele zaskakujących zwrotów akcji.
„Kto pragnie się dowiedzieć, jakim sposobem Aladyn został właścicielem cudownej lampy, ten musi bardzo natężać uwagę. Jest to bowiem baśń pełna zdarzeń niespodziewanych i cudów niesłychanych. Naprawdę czarodziejska baśń: baśń o lampie Aladyna..."
Co się stanie, jeśli farsa spotka się z komedią dell’arte? Otóż zdarzy się „Związek Otwarty”. Ten uznany i dowcipny tekst o małżeństwie napisało… małżeństwo. Ot, takie piękne, artystyczno-rodzinne połączenie.
Spektakl muzyczny „George & Ira Gershwin” w reżyserii Jana Szurmieja to zaproszenie na szczególny wieczór z największymi przebojami muzyki rozrywkowej i rewiowej braci Gershwin’ów -„beatlesów” lat trzydziestych.
Wieczór kolędowy „MOC TRUCHLEJE…” w Lubuskim Teatrze i nie tylko.
W wielu ośrodkach teatralnych kraju istnieje wieloletnia tradycja przygotowania przez śpiewających i grających artystów wieczoru kolędowego dla publiczności. Taką też tradycję w Zielonej Górze inaugurują w tym roku twórcy związani z Lubuskim Teatrem.
Kim jest Tancerz – Tancerz mecenasa Kraykowskiego? Wielbicielem, prześladowcą, czy po prostu współczesnym stalkerem? Naznaczony niezwykłą i tajemniczą chorobą – epilepsją – czuje się przez ową świętą przypadłość namaszczony.
„Cześć. Jestem Adaś. Adaś Niezgódka. Mam dziesięć lat. I generalnie nic mi się nie udaje…”
Tak zaczyna się nasza Akademia Pana Kleksa.
Pozbawiony imienia bohater epistolarnej powieści „Cierpienia młodego Wertera” (1774) to pierwsza z szeregu kreacji postaci rodzącego się w Europie romantyzmu. Dzieło Goethego z jednej strony wywarło ogromny wpływ na twórczość całego pokolenia pisarzy i dramaturgów, z drugiej jednak nastąpił proces „mumifikacji” pierwowzoru.
Oba jednoaktowe „żarty sceniczne” Antoniego Czechowa powstały w 1888 r. jako wysokiej klasy próba podzielenia się z odbiorcami niepokojami młodego wówczas satyryka i nowelisty, który chłodnym okiem lekarza (bo ukończył studia medyczne) przyglądał się życiu rosyjskiego ziemiaństwa i inteligencji.
Utwór napisany specjalnie dla Lubuskiego Teatru i wyreżyserowany przez Pawła Kamzę, który współpracuje z naszą sceną od wielu lat („Łzy Ronaldo” 2011, „Zemsta” 2013). Dramat trójki bohaterów: Polki, Palestynki i Brytyjczyka –
Napisana blisko cztery wieki temu hiszpańska komedia omyłek cieszy się do dziś powodzeniem w wielu teatrach, nie tylko dzięki ponadczasowej i żwawej męsko-damskiej intrydze.
Dramat autorstwa Tennessee Williamsa wystawiony na Broadwayu w 1945 roku. Opowiada o rodzinie, w której u boku samotnej matki i brata żyje Laura, dziewczyna, której trudno odnaleźć się w realnym społeczeństwie, jej tragicznie utraconych marzeniach i rozpadzie rodziny.
Czasami księżyc świeci od spodu to ostatnia już część tryptyku „opowieści wiejskich”, zrealizowanych na scenach teatrów w Legnicy i Zielonej Górze przez twórczy tandem PiK. Chociaż każda z części jest odrębnym, samodzielnym bytem dramatyczno-teatralnym, łączy je wiele zabiegów tematycznych i formalnych.
Tankred Dorst – urodzony w 1925 r. niemiecki dramatopisarz, autor scenariuszy i słuchowisk. Laureat wielu nagród, m.in. Gerharda Hauptmanna, Georga Büchnera i Maxa Frischa.
Barwny, zabawny spektakl dla najmłodszej widowni, z zacięciem musicalowym, rozfruwanymi lalkami ptaków i pięknymi kostiumami. Przedstawienie, na którym widz albo będzie pękał ze śmiechu, albo ukradkiem ocierał łzę z oka, a z którego wyjdzie z piosenką na ustach.
Spektakl ma cechy muzycznego monodramu. Jego bohaterką jest oczywiście tytułowa Kobieta, która opowiada o czasem banalnych, a czasem mocno zaskakujących wydarzeniach swojego życia. Przewija się w tych opowieściach wątek pragnienia wyrwania się z kamiennego kręgu obowiązków w świat marzeń, narastający niepokój i próby odzyskania wewnętrznej równowagi.
Prapremiera tej sztuki – autorstwa jednego z najbardziej znanych dramatopisarzy angielskiego obszaru językowego – odbyła się w Irlandii 19 lat temu. W swoim pierwotnym kształcie Samotny zachód jest gorzką komedią, która jednak w zielonogórskiej inscenizacji wykracza poza ramy tradycyjnie rozumianego gatunku.
„Małgośka” jest muzyczną opowieścią o trzech pokoleniach samotnych kobiet, które bardzo wiele dzieli, ale łączy – jak w wielu polskich rodzinach – fascynacja twórczością Maryli.
Gdy przyjdzie sen – tragedia miłosna – to druga część teatralnej trylogii „opowieści wiejskich”, aktualnie tworzonej przez autorski tandem PiK, czyli Pawła Wolaka i Katarzynę Dworak – aktorów związanych z Teatrem im. H. Modrzejewskiej w Legnicy.
Przedstawienie zostało zaadaptowane specjalnie dla aktorów Lubuskiego Teatru w Zielonej Górze na motywach tekstu “DITTO. A STORY” Chaco de Palma w tłumaczeniu Izabelli Mackiewicz, wystawionego wcześniej w teatrze La Mama w Melbourne.
Spektakl powstaje z myślą o naj-najmłodszych widzach. O tych, którzy właśnie poznają świat, uczą się nazywać wszystko, co wokół siebie widzą. Jakie przeróżne tajemnice skrywa przyroda? Jakie są jej ulubione kolory?
Jedna z najbardziej znanych i poruszających baśni w zupełnie nowej odsłonie. Współczesna bohaterka historii - Róża zabierze Was w niezwykłą podróż. Będzie to wyprawa do świata fantazji, marzeń.
Odessa była taka jak Łódź. Ziemia obiecana dla wszystkich, którzy chcieli szybko się wzbogacić. Dla kupców eksportujących ukraińską pszenicę oraz dla handlarzy i przemytników korzystających z odeskiej strefy wolnocłowej.
Zapraszamy na spotkanie z Kopciuszkiem – bohaterką jednej z najbardziej popularnych na całym świecie baśni, którą prezentujemy w zupełnie nowej odsłonie. Historię opartą na motywach znanych z przekazów Charlesa Perraulta i braci Grimm, urozmaicono o kilka wątków fantastycznych.
Królowa śniegu na motywach baśni Hansa Christiana Andersena. Bajka wprowadza widza w świat zaczarowanych lalek i krainę zimy.
Dowcipna roztańczona komedia z udziałem tytułowych siostrzyczek, które swoją grą, śpiewem i dowcipem starają się zdobyć pieniądze na… pogrzeb otrutych przez przypadek 52 zakonnic! Absurdalna sztuka i niebagatelne poczucie humoru.
Ostatnia sztuka francuskiego króla komedii, na którego celowniku znalazła się tym razem ludzka skłonność do… wymyślania sobie chorób. Hipochondria głównego bohatera Argana staje się pretekstem do sprawdzenia otoczenia i wierności najbliższych.
Opowieść o trzech sympatycznych świnkach i ich niecodziennych przygodach. Czy złemu, przebiegłemu wilkowi uda się zjeść maluchy? Czy pomoc wrony okaże się skuteczna?
Wzruszająca historia żydowskiego chłopca o imieniu Momo, który porzucony przez ojca wychowany zostaje przez właściciela niewielkiego sklepu, tytułowego pana Ibrahima.
Dzieło Kiplinga to jeden z najbardziej znanych na świecie utworów literatury dziecięcej. Napisaną ponad sto lat temu historię chłopca wychowywanego w dżungli przez wilki czytają z niesłabnącym zainteresowaniem kolejne pokolenia odbiorców.
Komedia bardzo romantyczna! Do urokliwego domu pod Londynem, będącego właśnie do wynajęcia, wprowadza się młoda para: Mary i Simon. On - początkujący pisarz powieści kryminalnych. Ona - ciepła, dobra, kochająca swego męża dziewczyna. Jest w ciąży.
Pouczająca bajka o piesku, który niespodziewanie urodził się niebieski. I w tym momencie rozpoczęły się jego kłopoty. Jeden brat czarny, drugi brązowy – jak normalne psy. A nasz bohater niebieski, inny niż wszystkie pieski.
Pewnego dnia król Karol II zbyt długo czekał w teatrze na rozpoczęcie przedstawienia… Zniecierpliwiony spytał, dlaczego to trwa tak długo? "Aktor grający królową goli nogi"– usłyszał w odpowiedzi. Niech więc grają kobiety! – tak rozpoczęła się rewolucja w teatrze.
ZASTĘPCA DYREKTORA
rocznik 1977 Doktor nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa (fonologia suprasegmentalna). Absolwentka Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Tadeusza Kotarbińskiego w Zielonej Górze
DYREKTOR LUBUSKIEGO TEATRU
Rocznik 1960. Absolwent Wydziału Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie (1989–1993), Absolwent Wydziału Aktorskiego PWST w Krakowie, Wydziały Zamiejscowe we Wrocławiu (1979–1983), studiował na Wydziale Filozofii Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie (1986–1988).
Chór sierot to hipnotyzująca opowieść o samotności.
„…Mają jednakowe stroje, ciężkie buty, sztywne tornistry i skromne fryzury, działają synchronicznie i z ogromnym wyczuciem.
„Jakaś historia wesoła, a ogromnie przez to smutna.
– A wszystko bajka wierutna”
O co biega? to jedna z najzabawniejszych światowych fars autorstwa Philipa Kinga.
Łatwo nie będzie autorstwa Jean-Claude Islert’a, to niezwykle zabawna francuska komedia o miłości, o pozorach, o szukaniu szczęścia na przekór konwenansom i o tolerancji dla własnych wybryków.
Kiedy przed laty rówieśnicy Michała Bajora słuchali Beatlesów, on również zafascynowany słuchał ich wspaniałych piosenek.
„45” ukazuje historię młodych tancerzy, dotykając – w symbolicznym wymiarze – tematu zbiorowości, scalonej pracą zespołową, a także wspólną,
Dorota Truskolaska-Alibert
TRIATHLON STORY CZYLI CHŁOPAKI Z ŻELAZA – 8.09 / godz. 16.00 i 19:00
Agencja Teatralna
Gabriela Zapolska
MORALNOŚĆ PANI DULSKIEJ – 13.09 / godz. 19.00
Teatr im. Juliusza Osterwy z Gorzowa Wielkopolskiego
CUDOTWÓRCA – 7.09 / godz. 19.00
Opowieść o takich niby-zwykłych chłopakach i niby-zwykłych dziewczynach z sąsiedztwa,
TEATR FOKUS przygotował nowy spektakl – komedię „Pantera czyli pantoflarz w opałach”, autorstwa Larsa Albuma i Ditmara Jacobsa,
WROCŁAWSKI TEATR KOMEDIA
Bohaterki spektaklu „Damski biznes” postanowiły spełnić największe marzenie życia i z rozmachem próbują znaleźć swoje miejsce w ekscytującym i lukratywnym świecie mody.
Niezwykłe perypetie, nieoczekiwane zwroty akcji, feeria emocji! Angielski humor, amerykańskie zamieszanie, francuski urok miłosnych podchodów, włoski temperament postaci.
Spektakl gościnny
Twórcy spektaklu zabierają małych widzów w egzotyczną podróż do baśniowych Chin –
RABIN MAHARAL I GOLEM CZYLI PRAWDA I ŚMIERĆ
na podstawie tekstu Macieja Rembarza
Spektakl Lecha Raczaka i Piotra Tetlaka
„Misterium buffo” jest najgłośniejszym i najbardziej emblematycznym, sztandarowym niejako przedstawieniem Daria Fo, człowieka teatru, aktora, reżysera i dramaturga, laureata literackiego Nobla (1997).
„Wolny Duch” to tytuł koncertu Andrieja Kotina. Gdyby zliczyć wszystkie zainteresowania muzyka, musielibyśmy napisać zarówno o jego pasjach naukowych, filmowych, jak i dydaktycznych.
Opowieść o kobiecej przyjaźni, napisana przez izraelską dramatopisarkę Anat Gov, to jednocześnie smutna i zabawna tragikomedia, pełna przygód, retrospekcji i refleksji o miłości.
Nieoczekiwana zmiana miejsc, czyli w pogoni za szczęściem!
Co się dzieje, kiedy tracimy pracę? Szukamy nowej! Ale droga, którą przemierzamy, aby zdobyć wymarzone stanowisko może być długa i wyboista, a i poszukiwania mozolne.
On i Ona, mąż i żona w alkowie. Trzy potyczki, trzy ważne rozmowy, trzy przełomowe momenty w życiu pewnej pary.
W Zielonej Górze zobaczymy najlepszy spektakl zagraniczny z największego Festiwalu Teatralnego United SOLO 2016 Nowy Jork!
Komedia małżeńska, którą powinni zobaczyć wszyscy ci, którzy są, byli lub planują „istnienie we dwoje”.
Mieszkańcy wsi Głucha Dolna decydują się na wystawienie „Hamleta”.
Ona i On. A także Pani Radczyni, która jest zamożna. I nieroztropnie umiera w nieodpowiednim momencie.
Spektakl „Sasara Mo Sara” (ささらもさら) to produkcja zespołu Shinonome Butoh w reżyserii i choreografii Yuko Kawamoto. Premiera spektaklu odbyła się w 2016 w Tokyo Arts Council (d-SOKO) w ramach obchodów 30. rocznicy śmierci wybitnego japońskiego tancerza butoh – Hijikaty Tatsumiego.
Księżyc nad Buffalo to zaskakująca farsa z doborową obsadą BTD, szybkie tempo, zaskakujący finał. Jest to komedia o ludziach sceny i nie tylko.
Nawiązywanie relacji między ludźmi jeszcze nigdy nie bylo tak proste, jak dziś. Dzięki mediom społecznościowym, żeby z kimś porozmawiać, nie trzeba nawet otwierać ust.
Bajka „Wirus Świrus i cała reszta” jest zarówno klasyczną baśnią, której bohaterowie przeżywają rozliczne i niezwykle wciągające młodego widza przygody, jak i – ze względu na tematykę – bardzo współczesną przypowieścią pedagogiczną dotyczącą niebezpieczeństw związanych z plagą dzisiejszych czasów: uzależnieniem od technologii.
Zapraszamy na przygody sympatycznego Koziołka Matołka, który wyrusza w podróż po świecie w poszukiwaniu słynnego Pacanowa, gdzie mieszkają znamienici kowale.
Premiera: 26 września 2010
Dariusz Taraszkiewicz
Reżyseria: Dariusz TARASZKIEWICZ
Scenografia: Zofia Michalak, Ewa Obrębska, Jarosław Dulęba, Jarosław Perwiński, Mariusz Osmulski
Polska prapremiera: 28 stycznia 2009
Eric Emmanuel Schmitt
Przełożyła: Barbara Grzegorzewska
Reżyseria: Zbigniew Najmoła
Scenografia: Wojciech Stefaniak
Premiera: 21 marca 2009
Opieka reżyserska: Robert CZECHOWSKI
KASPAR HAUSER według utworu J. Wassermanna w adaptacji S. Batyry i J. Holewińskiej
Opieka reżyserska: Robert Czechowski
Premiera: 31 maja 2009
Reżyseria: SKUTR (Martin Kukučka, Lukáš Trpišovskỳ)
TERAZ NA ZAWSZE Magdalena Frydrych Gregorová
Przekład: Darek Jedzok
Scenografia: Jan Polivka
Premiera: 19 czerwca 2009
LIŚCIE W POMIDORACH - RECITAL AUTORSKI MARKA SITARSKIEGO
Przepis na liście w pomidorach
Premiera: 13 listopada 2009
David Drabek
Reżyseria: Braňo MAZÚCH
Przekład: Krystyna Krauze
Scenografia: Jan Polivka
Premiera: 27 marca 2010
Reżyseria i opracowanie muzyczne: Piotr RATAJCZAK
Adaptacja tekstu i dramaturgia: Jan Czapliński
Komedia obyczajowa o związkach, jakie łączą kobiety z mężczyznami, pokazana oczami kobiet. Christine jest rozwódką czekającą na wielką romantyczną miłość, Linda na brak powodzenia u płci przeciwnej nie może narzekać, ale mężczyzn traktuje instrumentalnie, natomiast Barbara to szczęśliwa mężatka.
Premiera: 21 kwiecień 2010
Recital aktorski "Powieść o Rozumnej Dziewczynie" wg Bolesława Leśmiana, to historia związku dwojga ludzi, pełnego miłości, zazdrości, zrozumienia i drobnych nieporozumień, odwołująca się do najprostszych ludzkich emocji.
Premiera: 18 lutego 2007r.
KOPCIUSZEK: według Eugeniusza Szwarca
Tłumaczenie: Witold DĄBROWSKI i Irena LEWANDOWSKA
Reżyseria: Czesław SIEŃKO
Premiera 3 grudnia 2006
Adaptacja i teksty piosenek na podstawie baśni Ewy Szelburg-Zarembiny
Reżyseria: Cezary ŻOŁYŃSKI
Premiera: 28 lutego 2006
Królewna Śnieżka i siedmiu ziomów
Czy krasnoludki mogą rapować? Okazuje się, że tak. Już 28 lutego w Zielonej Górze premiera nowej wersji baśni braci Grimm
Premiera prasowa 6 listopada 2005
Janusz Ryl-Krystianowski: SZAŁAPUTKI
inscenizacja: Maria WEIGELT
Premiera 23 stycznia 2005
H. Ch. Andersen: "CYNOWY ŻOŁNIERZYK"
Na motywach bajek: „Dzielny cynowy żołnierzyk” oraz „Kominiarczyk i pastereczka” Hansa Christiana Andersena
Reżyseria, inscenizacja i opracowanie muzyczne: Jacek PIETRUSKI
Premiera: 11 stycznia 2004
Miś Tymoteusz Rymcimci (dla przyjaciół - Tymcio) z pewnością zostanie ulubieńcem najmłodszych widzów naszego Teatru.
Premiera: 21 grudnia 2003
Ogromny smok z siedmioma głowami i siedmioma zionącymi ogniem paszczami chce pożreć Królewnę Bluetkę.
Premiera: 11 marca 2001 r.
Rozśpiewana i zabawna opowieść o przygodach psa Bobiego, detektywa Bazylego, jego narzeczonej Klementynki – no i oczywiście – diablików, które wszystkim robią na złość i płatają nie zawsze sympatyczne figle.
Premiera: 01 czerwca 2000 r.
Zielonogórska "Awantura o Basię" jest musicalową wersją znanej powieści pod tym samym tytułem, napisanej przez Kornela Makuszyńskiego w 1936 roku.
Premiera: 12 marca 2000 r.
Żył raz książę... a ten książę pragnął ożenić się z księżniczką, ale miała to być prawdziwa księżniczka.
Premiera: data nieznana
Nieco uwspółcześniona bajka Jana Brzechwy. Aktorzy nawiązują kontakt z dziećmi, radzą się ich i wspólnie śpiewają piosenki.
Premiera: 08 marca 1998
Spektakl grany w żywym planie, z zastosowaniem teatru maski.
Premiera: 06 grudnia 1996
Opowieść wigilijna Karola Dickensa jest adresowana w zasadzie do dzieci starszych;
Premiera: 11 stycznia 2004
Opowieść o przygodach tchórzliwego tygryska, który uczy się odwagi, w momencie kiedy rzeczywiście trzeba, żeby był odważny.
Premiera: maj 1993
„Żyjemy w wieku pośpiechu i dynamiki. Coraz wyższa jest cena czasu. Obecnie ludziom potrzebne są krótkie rozmowy, zwięźle wyrażone myśli, wyraźne cele i idee, potrzebne są krótkie formy - MINIATURY.
Premiera: 1 kwietnia 2001 r.
Akcja sztuki rozgrywa się w szlacheckim dworku pod Lublinem. Pani Dobrójska i Radost, stryj Gustawa, najpierw lekkoducha i amanta,
a potem romantycznego kochanka, postanawiają, że Gucio ożeni się z Anielą.
Premiera 8 września 2001 r.
"O beri - beri" według "Matki" Stanisława Ignacego Witkiewicza
Scenariusz i reżyseria: WIESŁAW KOMASA
Premiera: 17 listopada 2001 r.
Komedia „Moralność pani Dulskiej”, czy jak chciała autorka „tragifarsa kołtuńska” napisana w 1906 roku, to najczęściej grywana sztuka Zapolskiej na polskich scenach.
Premiera: 12 kwietnia 2002 r.
Prapremiera komedii „Poskromienie złośnicy” odbyła się w Londynie w 1594 roku.
Jej akcję, rozgrywającą się w Padwie, poprzedza prolog, którego bohaterem jest pijany włóczęga Okpisz.
Premiera: 16 maja 1999 r.
Witold Gombrowicz: "IWONA KSIĘŻNICZKA BURGUNDA"
Reżyseria i opracowanie muzyczne: Zbigniew LISOWSKI
Premiera: 14 kwietnia 2002 r.
Pociąg Paryż-Frankfurt, ten znany z największych na świecie targów książki.
W przedziale znany pisarz Paul Parsky. Elegancki pan z połowy XX wieku, z arystokratycznymi dłońmi, wypastowanymi na połysk butami.
Premiera: 5 pażdziernika 2002 r.
Akcja napisanej w 1907 roku sztuki J. M. Synge’a toczy się w małej irlandzkiej wiosce, gdzie noce są długie i jest „tak cicho, że słychać jak krowy dyszą”, a najważniejszymi wydarzeniami są śluby i pogrzeby.
PRAPREMIERA POLSKA: 2 marca 2003 r.
„Opowieść o normalnym szaleństwie, o tym jak zderzamy się ze sobą próbując znaleźć tę jedyną osobę. W absurdalnych sytuacjach, w gonitwie, w wiecznym zmaganiu się z samotnością próbujemy te nasze związki utrzymać.
premiera: kwiecień 2003
MUSICAL NA SCENIE LUBUSKIEGO TEATRU: A to Osiecka
muzyka: Katarzyna GÄRTNER
Premiera: 11 maja 2003
W salonie fryzjerskim pod nazwą Szalone nożyczki zostaje popełnione morderstwo.
PRAPREMIERA POLSKA: 14 września 2003
Czaszka z Connemara pokazuje mały urywek rzeczywistości: niewielką szopę i cmentarz oraz bohaterów zanurzonych w jednostajnej, beznadziejnej codzienności.
Premiera: 20 i 25 października 2003
Willkommen, bienvenue, welcome in Cabaret, au Cabaret, to Cabaret...
Kabaret, no właśnie. To znaczy, z kogo się śmiejemy?
Premiera: luty 2004
Dzieje pierwszej miłości, inicjacji seksualnej i życiowych poszukiwań 17-letniej zbuntowanej Francuzki.
Premiera: 15 - 16 maja 2004 r.
Nastały takie czasy, że niepracującej dziewczynie trudno pozwolić sobie na luksusowe mieszkanie, jeśli będzie miała tylko jednego utrzymującego ją kochanka.
Premiera: wrzesień 2004
Autor sztuki: Bernard Slade
Kontynuacja głośnego spektaklu Slade'a Za rok o tej samej porze, który w połowie lat 70. znalazł się na liście największych artystycznych i kasowych sukcesów Broadway'u.
PREMIERA: 27 listopada 2004r.
KABARET LUBUSKIEGO TEATRU POD LEONEM
Wisława Szekspyra - "CHAMLET, CZYLI CO SIĘ DZIEJE W PAŃSTWIE DUŃSKIM..."
Premiera 25 luty 2005r.
W skład proponowanej Państwu osobliwej mieszanki, wykazującej wyraźny, wręcz nieodparty pociąg do absurdu, wchodzą teksty, których autorami są Woody Allen, Jerzy Wittlin, Jeremi Przybora, Jadwiga Skotnicka...
Premiera: marzec 2005
Spektakl muzyczny, w którym szlagiery polskiej piosenki przenikają się z polskimi i argentyńskimi tangami okresu dwudziestolecia międzywojennego.
PRAPREMIERA ŚWIATOWA: 30 września 2005
Akcja sztuki rozgrywa się w kwietniu 1945 roku, w zakładzie dla nerwowo chorych Dunkelstein, w Austrii.
premiera prasowa 7 grudnia 2005
Grupa niemieckich skinów napada i brutalnie bije polskich nielegalnych robotników. Jeden ląduje w szpitalu.
Premiera: 14 lutego 2006
O wieczorze z „Francuską miłością” napisała Snobka, felietonistka Gazety Lubuskiej:
Jakie miasto najpiękniej śpiewa o miłości? Paryż oczywiście!
Premiera 11 czerwca 2006
Hedda - bohaterka sztuki napisanej przez Ibsena w 1890 r. - bardzo przypomina Norę, inną heroinę norweskiego dramaturga.
Premiera 20 maja 2006
Powstaje Polska Scena Komediowa
Polska Scena Komediowa Marka Rębacza to kolejny po Laboratorium Dramatu Tadeusza Słobodzianka, Studiu Dramatu przy Teatrze Narodowym i projekcie Teatru Rozmaitości TR/PL pomysł na ożywienie współczesnej dramaturgii.
Premiera: 15.09.2006
Pasażerowie odlatują do Hawany. Samolotem dużym, choć niekoniecznie sprawnym, który raczej nie gwarantuje pełnego bezpieczeństwa „Bo samolot jest zawsze niewiadomą” podkreśla steward, który z ochotą zajmuje się psychoanalizą.
Premiera: 23 marca 2007r
Śmierć to jeszcze jedna balanga
Na zielonogórskiej scenie – „Nieprzytomnie”, czyli o umieraniu, na własną prośbę, przy pomocy życzliwych, w rytmie techno, z winem w ustach.
premiera: 21 kwietnia 2007
Akcja „Zabijania Gomułki” wg tekstu Jerzego Pilcha, rozgrywa się w 1963 roku. To czas młodości Jerzyka (świetnie obsadzony Wojciech Brawer), przygotowującego się do konfirmacji. Jerzyk jest w okresie niebezpiecznym dla mężczyzny.
Premiera: 29 kwietnia 2008
„Dam wam miliard i chcę sobie za to kupić sprawiedliwość”
Klara Zachanassian
FINAŁ PLEBISCYTU
Mówią do nas ze sceny. Opowiadają historie, dzięki którym możemy poczuć się inaczej, lepiej.
premiera: 13.08.2018
ULICA, KTÓRA MÓWI
Był koniec maja. Zielone Miasto rodziło się do życia.
Premiera: 12 listopada 2016
"Ja i Beatrix” w dramatyczny sposób porusza temat granicy moralności i wolności jednostki.
Premiera: 6 września 2014
Jest 1 września 2019 roku, 80. rocznica rozpoczęcia wojny, która – dzięki geniuszowi Naszego Wodza Adolfa Hitlera – na zawsze odmieniła losy świata.
Premiera: 8 lutego 2014
Spektakl Natalii Korczakowskiej dotyka spraw najistotniejszych – wykluczenia społecznego, upokorzenia, pogardy, momentu, w którym łamie się życie.
Premiera: 21 września 2013
Kazimierz właśnie stracił pracę. Karolina marzy o awansie społecznym. Czy ich miłość – w świecie pogrążonym w kryzysie – ma szansę przetrwać?
Premiera: 23 marca 2013
Historia trzech rapujących pingwinów, których przyjaźń w obliczu nadchodzącego potopu zostaje wystawiona na próbę.
Premiera: 23 lutego 2013
Sen nocy letniej to jedna z pierwszych komedii napisanych przez Szekspira.
Premiera: 17 czerwca 2012
„Ten dom jest przeklęty… na grobach sobie życie układać…Ojciec kopał… za budą… chciał ziemi trochę do podsypania pomidorów… jakąś szmatę wyciągnął… potem całe ciało… malutka taka blondyneczka…, ojciec do lasu wyniósł… świeczkę mama zapaliła.
Premiera: 3 lutego 2012
Mówi się o niej różnie: pierwsza emancypantka, wyrodna matka, wspaniała kochanka. Nieszczęśliwa i naiwnie zakochana.
Premiera: 30 października 2011
Przygotowywane z ogromnym rozmachem przedstawienie muzyczne, z udziałem kilkunastu aktorów i tancerzy zabierze Was w świat afrykańskiej muzyki, nieprawdopodobnych masek, barwnych kostiumów i tajemnic Czarnego Lądu.
Premiera: 21 czerwca 2011
Świat internetu stał się codziennością, a wirtualna rzeczywistość na dobre zagościła w naszym życiu.
Premiera: 18 czerwca 2011
RECITAL AUTORSKI MARKA SITARSKIEGO
Zespół Dziadostwo powstał z inspiracji nieistniejącą grupą Węgiel z Pomorza, która na członkach Dziadostwa zrobiła ogromne wrażenie.
Premiera: 16 czerwca 2011
Problem zagmatwanej historii Czeczenii ukazany poprzez losy czeczeńskich emigrantów w Polsce, z lekkim przymrużeniem oka i nie pozbawiony poczucia humoru.
Premiera: 3 kwietnia 2011
Spektakl w istocie swej komedią jest i nie jest. Jest, ponieważ widzowie otrzymują barwne widowisko, żywe, nasączone dowcipem dialogi.
Premiera: 19 grudnia 2010
Autor: Jan Brzechwa reżyseria: zbiorowa, obsada: Elżbieta Donimirska, Kinga Kaszewska-Brawer, Janusz Młyński, czas trwania: 45 min
Premiera: 12 grudnia 2010
Autor: Jan Brzechwa reżyseria: zbiorowa obsada: Janusz Młyński, Elżbieta Donimirska, Kinga Kaszewska – Brawer/Marta Frąckowiak
czas trwania: 45 min
Premiera: 5 listopada 2010
Historia młodego człowieka i jego pobytu w rosyjskiej marynarce wojennej. W czasie trzech lat, które spędził na statku wiele się wydarzyło, spotkało go kilka przygód, a opowieść o nich jest pretekstem do przedstawienia własnych[...]
Premiera: 15 października 2010
Spiegel im Spiegel
Teatralny esej o liniach naszych równoległych bytów. Czesko-słowacko-polski spektakl, będący formą pomiędzy koncertem a teatrem, nawiązujący do wcześniejszego przedstawienia „Teraz na zawsze” Impresje na temat tożsamości ludzi[...]
Premiera: 23.02.1963 r.
Akcja „Wyzwolenia" to swoisty „teatr w teatrze", commedia del arte - na temat wystawienia pewnej sztuki, a mianowicie „komedii o Polsce współczesnej".
Premiera: 25.02.1961 r. w Słubicach
Wyreżyserowany przez Marka Okopińskiego.
Premiera: 06.01.1962 r.
Spektakl z 1962 r. W reżyserii Marii Straszewskiej.
Premiera: 30.11.1963 r. w Sulęcinie
Korupcja, głupota, sprzedajność urzędników. Na szczęście tylko w urzędach carskiej rosji. :-)
Premiera: 19.12.1974 r.
Stefan Themerson, bardziej filmowiec aniżeli człowiek teatru, jednak jego prozę wielokrotnie próbowano przenieść na scenę. Zrobił to również Lubuski Teatr w sezonie 1974/1975
Premiera: 17.03.1960 r.
Magnetyzm serca wg Fredry wyreżyserowany przez Stefanię Domańską.
Premiera: 14.12.1962 r. w Głogowie
Komedia Lope de Vegi w reżyserii Jerzego Hoffmanna.
Premiera: 03.10.1963 r. w Żarach
Mimo, że „Szczygli Zaułek" nie jest właściwie komedią w całym słowa tego znaczeniu, utwór nie pozbawiony jest jednak pewnych, tak charakterystycznych dla Shawa, rysów wyraźnie komediowych.
Premiera: 20.10.1955 r.
.. ,,Szelmostwa Skapena" powstały z okolicznościowej potrzeby repertuarowej molierowskiego teatru w Palais-Royal.”
Premiera: 09.03.1958 r.
„Od dawna zauważyłem, że im zacieklej bronimy swego szczęścia osobistego, tym coraz większe klęski ponosimy i ostatecznie szczęście to tracimy.” Autor
Premiera: 04.02.1967 r.
Pierwsze spotkanie zielonogórskiej publiczności z twórczością Tennessee Williamsa.
Premiera: 18.12.1971 r.
„Jeżeli poznasz nastrój drugiego człowieka nie będziesz samotny - mówi autorka - wówczas pozorna codzienność i beznadziejność uzyska kolory życia".
Premiera: 28.06.1958 r.
Komedia w 3 aktach autorstwa Wilhelma Lichtenberga wyreżyserowana przez Zbigniewa Przeradzkiego.
Premiera: 17.01.1960 r.
Wesołe sceny z życia jednej pary, która chciała się pobrać oraz drugiej pary, która nie chciała się pobrać.
Premiera: 02.10.1960 r. w Międzyrzeczu
Spektakl autorstwa Zofii Bystrzyckiej - inscenizacja Lubuskiego Teatru była jedną z dwóch w Polsce, których doczekała się ta sztuka.
Premiera: 19.06.1959 r.
Sztuka Malleta oparta jest na autentycznym wydarzeniu, ataku włoskich „torped kierowanych przez ludzi” na bazę brytyjskiej floty wojennej w Aleksandrii w grudniu 1941 roku.
Premiera: 31.01.1959 r.
Sztuka Józefa Korzeniowskiego wystawiona w Lubuskim Teatrze w roku 1959 r.
Premiera: 25.04.1959 r.
Rampsynit, czyli opowieść egipska
Prawdopodobnie jedyna w Polsce inscenizacja tej sztuki.
Premiera: 15.04.1954 r.
Słuszna była inwencja reżyserska przedstawienia „Panny Maliczewskiej" w Teatrze Ziemi Lubuskiej pokazania narastającego w stefce buntu przeciwko swojemu losowi.