Na ile działania warsztatowe mogą być wspomagane przez obraz sceniczny? Jak tematy przedstawienia mogą być rozwijane poprzez warsztat? Rekwizyty i lalki teatralne, ślady niegdysiejszych przedstawień, zostały pozbawione dawnego kontekstu i stały się bohaterami miniatur scenicznych.
Czy listy zawsze muszą być pisane? A gdyby były malowane lub wyklejane? Czy rozmawiamy wyłącznie za pomocą słów? A może też posługując się rytmem, muzyką, działaniem?
Tytułowe wyliczenie wskazuje na trzy instytucje kultury: Lubuski Teatr, Galerię BWA i Muzeum Ziemi Lubuskiej, które zaprosiły do siebie szkoły spoza Zielonej Góry.
Lubuski Teatr od lat prowadzi warsztaty aktorskie dla dzieci, młodzieży i dorosłych. W trakcie warsztatów artyści zielonogórskiej sceny dzielą się swoim warsztatem aktorskim.
Do poszukiwań własnej Nibylandii, krainy marzeń i niesamowitych przygód zostały zaproszone dzieci wraz z ich opiekunami.
Projekt zakładał serię wyjazdów z przedstawieniami Lubuskiego Teatru do miejscowości, których młodzi mieszkańcy mają utrudniony kontakt ze sztuką teatru, jego spektaklami i aktorami.
