Konferencja prasowa przed premierą "Pop!" (Przestrzenie Sztuki)

"Pomysł na ten spektakl zrodził się z idei dotyczącej wymyślonej planety, która nazywa się Popkorlandia" – tłumaczyła reżyserka spektaklu, Magdalena Młynarczyk. - "Jest to planeta zbudowana z ziaren kukurydzy, mieszkają tam Popkorlandczycy, którzy uwielbiają popcorn i nieustannie go jedzą. Pewnego dnia okazuje się, że temperatura na tej planecie jest coraz wyższa. Ziarna kukurydzy, z których jest zbudowana, zaczynają pęcznieć, więc popcorn zaczyna wybuchać i zasypuje planetę z dnia na dzień, przez co Popkorlandczycy nie mogą już w spokoju tam egzystować. Postanawiają, że muszą znaleźć jakiś plan B – inną planetę, która jest zdatna do życia. W tym celu przybysze z owej planety, FloriPop i SobiPop, wyruszają na misję ratunkowo-poszukiwawczą. No i zdarza się tak, że lądują, a właściwie rozbijają się na Ziemi, eksplorują ją, badają zwyczaje jej mieszkańców. Bardzo zależało nam na tym, żeby przede wszystkim wyciągnąć temat, z którym borykamy się współcześnie, czyli zmiany klimatyczne, globalne ocieplenie, i w nienachalny sposób podejść do tego zagadnienia."

Kwestią równie ważną był dla twórców temat różnorodności i inności – jak się zachowujemy, gdy spotykamy kogoś innego, obcego, bardzo od nas różnego, i w jaki sposób próbujemy jakoś tego „innego” rozpoznać, oswoić i poznać, porozumieć się z nim.

Ponieważ temat wzajemnego kontaktu i porozumienia jest tutaj tak ważny, bohaterki wraz z postępem akcji zaczynają podchodzić do siedzących na widowni dzieci, wchodząc z nimi w interakcje i zanurzając się w materię publiczności. Jak zapewniała Romana Filipowska, odtwórczyni roli SobiPop, spektakl będzie bardzo ciekawy ze względu na spontaniczność tych interakcji, które podczas każdego kolejnego przedstawienia będą siłą rzeczy przebiegać nieco inaczej. „Traktujemy młodego widza jako równego partnera do rozmowy, który ma wiele do przekazania przybyszom z innej planety” – dodawał Miłosz Broniszewski. O tym, jak te interakcje będą wyglądały, dowiemy się na premierze, ponieważ będzie to niespodzianka.

Wyjątkowa rola w spektaklu przypada również muzyce, nawiązującej m.in. do brzmień hinduskich. Paulina Derska wyjaśniała, że chodziło, o to by „coś, co dla nas brzmi egzotycznie i inaczej” z czasem stawało się coraz bardziej „ziemskie” i swojskie dla uszu dzieci – wraz tym, jak będą się one oswajać z klimatem przedstawienia. Muzyka ma podkreślać, że prawdziwe nawiązanie kontaktu jest możliwe tylko wówczas, gdy otworzymy się na coś innego, odmiennego.

Muzyce towarzyszy piękna, przyjazna scenografia, której dodatkowy artystyczny walor nadaje odpowiednie oświetlenie. Jak tłumaczyła Dominika Chochołowska-Bocian, plastyczna strona przedstawienia przyczyni się do tego, aby młody widz spojrzał na Ziemię w pewnym sensie od nowa i zachwycił się najbardziej zwyczajnymi rzeczami – kwiatkami, światłem, słońcem, księżycem, chmurami. „Zależało nam na tym, by planetę Ziemię pokazać oczami dziecka w taki sposób, jakby się ją pierwszy raz widziało” – dodawała reżyserka.

Na zwieńczenie konferencji dziennikarze zobaczyli początkowy fragment spektaklu, dający przedsmak tego, co zobaczą widzowie. Z pewnością będzie to piękne, mieniące się barwami widowisko, które bez reszty wciągnie dziecięcą publiczność w swój magiczny klimat.