Lata 80. XX wieku. W erze schyłkowego PRL-u odległa, „mlekiem i miodem płynąca” Kanada jawi się mieszkańcom polskiej wsi Sycewo jako mityczna wręcz kraina dobrobytu i powszechnej szczęśliwości. Jej namiastką są właśnie tytułowe sukienki, przysyłane z zagranicy „ubogim krewnym”.
Lata 80. XX wieku. W erze schyłkowego PRL-u odległa, „mlekiem i miodem płynąca” Kanada jawi się mieszkańcom polskiej wsi Sycewo jako mityczna wręcz kraina dobrobytu i powszechnej szczęśliwości. Jej namiastką są właśnie tytułowe sukienki, przysyłane z zagranicy „ubogim krewnym”. Pomiędzy tymi dwoma odmiennymi światami rozpościera się pajęczyna osobistych dramatów, które naznaczają wielopokoleniową rodzinę wspólnym piętnem. Gdy po długiej nieobecności Amelia przyjeżdża z Kanady, by zjawić się na urodzinach swojej matki Zofii, na jaw wychodzą sekrety, które czynią dzieje rodu jeszcze bardziej skomplikowanymi niż mogłoby się wydawać.
Widzowie po raz pierwszy mieli okazję zapoznać się z tą opowieścią niemal dekadę temu, gdy na ekranach kin zagościł film Macieja Archona Michalskiego pod tym samym tytułem. Zrealizowany po części własnym sumptem, bez wsparcia wielkich wytwórni, stacji telewizyjnych czy państwowych instytucji, okazał się dziełem wnoszącym powiew świeżości do konwencji rodzinnej sagi. Autentyzmu dodawał tu fakt, że reżyser odwołał się do wątków autobiograficznych. W jego ujęciu polska wieś jest jednak nie tylko scenerią powikłanych ludzkich losów, ale również magiczną krainą dzieciństwa, skąpaną w ciepłych, nasyconych barwach. Na przekór ówczesnym wyobrażeniom, z tą pulsującą życiem kolorystyką wyraźnie kontrastuje chłodna szarość Kanady.
Po dziesięciu latach Archon postanowił wrócić do historii, jaką wcześniej opowiedział za pośrednictwem filmowego medium, by tym razem zaprezentować ją w wersji scenicznej. Na miejsce realizacji swojego przedsięwzięcia wybrał Lubuski Teatr, angażując cały tutejszy zespół aktorski. Jeszcze przed premierą można mieć pewność, że „Kanadyjskie sukienki” wzbogacą dorobek zielonogórskiej sceny o kolejny niekonwencjonalny spektakl, w którym psychologiczno-obyczajowy realizm płynnie łączy się z magią i cudownością.
Twórcy:
Scenariusz i reżyseria: Maciej Archon Michalski
Scenografia i kostiumy: Adam Łucki
Muzyka: Maciej Archon Michalski i Gabriel Kaczmarek
Światło: Piotr Pawlik
Ruch sceniczny: Paweł Matyasik
Asystent reżysera: Katarzyna Kawalec
Inspicjentka: Agata Gargulińska
Obsada:
Elżbieta Donimirska - Zofia
Aleksander Podolak - Tadeusz - mąż Zofii
Romana Filipowska - Amelia - najstarsza córka Zofii
Katarzyna Kawalec - Laura - młodsza córka Zofii
Paweł Wydrzyński - Wiktor - starszy syn Zofii
Daniel Zawada - Adam - młodszy syn Zofii
Marek Sitarski - Zygmunt - brat Tadeusza
Anna Łaniewska - Barbara - żona Zygmunta
Bożena Pomykała - Kucharka - kochanka Zygmunta
Wojciech Romańczyk - Zbyszek - chłopak Amelii
Radosław Walenda - Jeff - chłopak Amelii w Kanadzie
Tatiana Kołodziejska - Chesterowa - kuzynka Tadeusza
Jakub Mikołajczak - Irek - mąż Laury
Joanna Koc - Teresa - żona Adama
James Malcolm/Radosław Walenda - Maryś - marzenie Adama
Katarzyna Hołyńska - Zuzia - dziewczyna Wiktora
Anna Stasiak - Danka – żona Wiktora
Alicja Stasiewicz - Kobieta na poczcie / Bożenka - kochanka Wiktora
Marta Stalmierska - Kobieta na poczcie / Wanda – kochanka Wiktora
Vũ Thị Thanh Huyền - Matka Boska
Premiera: 26 marca 2022
Czas trwania: ok. 90 min.
Recenzje: