Premiera: 27 maja 2007r.
Szekspirowski „Król Lear” to thriller polityczny, pokazujący bezwzględną walkę o władzę. Jeżeli spojrzymy na tekst tego dramatu w taki sposób – zobaczymy, że jest to sztuka dotycząca problemów zupełnie współczesnych.
Sztuka o dzieciach zabijających swoich rodziców. Tu rządzą dzieci w sposób zupełnie bezwzględny. Rodzice zostali zepchnięci do roli błaznów i niepotrzebnego nikomu materiału genetycznego. Może spektakl powinien nosić tytuł „Dzieci” zamiast „Król Lear”?
Szekspir opisał współczesne metody walki politycznej – manipulację informacją, fałszowanie tekstów, donosicielstwo. Wszystko dopuszczalne, byle osiągnąć karierę. Władza powoduje brak relacji między rodzicami i dziećmi, ale to nie jest wina dzieci. Lear i Gloucester to dwaj bohaterzy, którzy źle wychowali swoje dzieci, którzy nie umieli ich wychować. Sytuacja jak z dzisiejszego dnia wzięta. Jak wychować dzieci żeby nie były egoistami, żeby nam pomagały kiedy ta pomoc będzie nam potrzebna, a nie wyrzucały nas z domu.
W całym przedstawieniu będzie panował nastrój grozy, uczucie niebezpieczeństwa i rosnącego napięcia. Świat stworzony przez Szekspira jest niewygodny. Trzeba nieustannie uważać na to, co się mówi, nie ma wolności wyrażania swoich uczuć. Ludzie są jakby zarażeni uczestnictwem w spisku. W tym znaczeniu jest to spektakl polityczny, pokazujący arkana władzy. Kordelia uważa, że nie wypada mówić o swoich uczuciach, które są dla niej oczywiste.- Kocham cię tak, jak powinnam – mówi do swojego ojca, ale on nie może sobie pozwolić na przyjęcie takiego oświadczenia, on nie odróżnia dobrego od złego . Zagadkową i dziwną postacią jest Edmund. Nie zobaczymy nigdy jego prawdziwej twarzy. To jest typ naszego dzisiejszego polityka. A także – współczesnej kobiety.
„Król Lear” nie kończy się dobrze. Nie ocalał nikt spośród głównych protagonistów. To jest apokaliptyczna wizja świata, świata bez Boga, w którym brak hierarchii, a człowiek, któremu wszystko wolno samego siebie uważa za Boga.
Szekspir jest obecnie uważany za twórcę trudnej literatury. Myślę, że nie należy się tego obawiać w przypadku „Króla Leara”. Ja robię przedstawienie dla ludzi i o ludziach. Lear jest chory na władzę, a to choroba, z której bardzo trudno się wyleczyć, działająca jak narkotyk.
Lear oddaje władzę, ale nadal nie przestaje być władcą.
KRÓL LEAR
William Szekspir
Tłumaczenie
Stanisław BARAŃCZAK
Reżyseria
Tomasz MAN
Scenografia:
Monika KUROSAD
Muzyka:
Paweł SOŁTYSIAK
Asystent reżysera:
Wioletta SOKAL
Inspicjent:
Waldemar TRĘBACZ
OBSADA:
Lear - Jacek Różański (gościnnie)
Kordelia - Anna Zdanowicz
Goneryla - Elżbieta Donimirska
Regana - Kinga Kaszewska-Brawer
Edgar - Beata Beling
Edmund - Wioletta Sokal
Król Francji/ Oswald/ Żołnierz – Jacek Zienkiewicz (gościnnie)
Gloucester - Jerzy Kaczmarowski
Kent - Artur Beling (gościnnie)
Książę Kornwalii/ Posłaniec/ Kapitan/ Żołnierz - Marcin Wiśniewski
Książę Szkocji - Sławomir Krzywiźniak (gościnnie)
Mała Kordelia/ Śmierć – Kaja Migdałek (gościnnie)