SCENA DUŻA
Świat Czechowa nie jest ani ziemiański, ani carski, ani nawet rosyjski – jest to po prostu świat ludzki, a przez to właśnie groteskowo nieludzki. Zindywidualizowane głównie przez język i ruch postacie obu jednoaktówek, także dzięki ogromnej sile komizmu, wartkiemu potokowi zdarzeń i nieoczekiwanym zwrotom sytuacji – tworzą teatr bliski już następnej epoce i widowni XX wieku, np. twórczości A. Jarry’ego („Ubu król”) czy Witkacego. Dlatego też te utwory sceniczne niezmiennie trwają w europejskim repertuarze teatralnym, dodatkowo stanowiąc okazję do prezentacji perfekcyjnego aktorstwa.
SCENA DUŻA
Barwny, zabawny spektakl dla najmłodszej widowni, z zacięciem musicalowym, rozfruwanymi lalkami ptaków i pięknymi kostiumami. Przedstawienie, na którym widz albo będzie pękał ze śmiechu, albo ukradkiem ocierał łzę z oka, a z którego wyjdzie z piosenką na ustach. Zapraszamy widza do świata misia Tymoteusza.
SCENA DUŻA
Spektakl niesie za sobą niezwykle aktualne przesłanie o wszechogarniającym nas informacyjnym chaosie oraz o niebezpiecznym wpływie mas mediów
na nasze zachowania i wybory. To podana w zabawnej konwencji gorzka przestroga przed bezmyślnym oddaniem naszego życia i decyzji w cudze ręce.
Autor: Tadeusz Kuta
Reżyseria, scenografia i kostiumy: Jadwiga i Tadeusz Kuta
Muzyka: Jacek Szreniawa
Występują:
Ernest Nita
Elżbieta DonimirskaJanusz Młyński
SCENA KAMERALNA
Chmury płyną leniwie i powoli… Wiatr dmucha lekko i popycha je. Czy zauważysz przelatujące ptaki, gdy położysz się i spojrzysz w niebo? Słońce ogrzewa buzię. Oczy same się zamykają. Gdy otulisz się kocykiem z chmur, poczujesz jak miły w dotyku i puszysty jest śnieg. A po zachodzie słońca wybierzemy się w podróż pośród gwiazd! Czy niebo może być tak miękkie i ciepłe jak sen? Kolorowy deszcz, podniebne tunele, wielobarwna tęcza – odkryjmy razem, jak niezwykłe może być niebo! Raz rozświetlone promieniami słońca, innym razem gwiazdami… Nocą może zrobić się ciemniej, ale wciąż będzie czarodziejsko i pięknie. Interaktywny spektakl dla dzieci już od 0,5 do 4 lat kryje w sobie wiele niespodzianek pobudzających zmysły.
Koncepcja i reżyseria: Katarzyna Kawalec
Realizacja scenografii: Areta Puchalska
Muzyka: Radosław Bolewski
Ruch sceniczny: Klaudia Cygoń
Obsada:
Pim-pim: Joanna Koc
Pom-pom: Katarzyna Kawalec
Spektakl dla dzieci od 0,5 do 4 lat
Czas trwania: do 40 min.
SCENA DUŻA
Spektakl niesie za sobą niezwykle aktualne przesłanie o wszechogarniającym nas informacyjnym chaosie oraz o niebezpiecznym wpływie mas mediów
na nasze zachowania i wybory. To podana w zabawnej konwencji gorzka przestroga przed bezmyślnym oddaniem naszego życia i decyzji w cudze ręce.
Autor: Tadeusz Kuta
Reżyseria, scenografia i kostiumy: Jadwiga i Tadeusz Kuta
Muzyka: Jacek Szreniawa
Występują:
Ernest Nita
Elżbieta DonimirskaJanusz Młyński
SCENA KAMERALNA
Chmury płyną leniwie i powoli… Wiatr dmucha lekko i popycha je. Czy zauważysz przelatujące ptaki, gdy położysz się i spojrzysz w niebo? Słońce ogrzewa buzię. Oczy same się zamykają. Gdy otulisz się kocykiem z chmur, poczujesz jak miły w dotyku i puszysty jest śnieg. A po zachodzie słońca wybierzemy się w podróż pośród gwiazd! Czy niebo może być tak miękkie i ciepłe jak sen? Kolorowy deszcz, podniebne tunele, wielobarwna tęcza – odkryjmy razem, jak niezwykłe może być niebo! Raz rozświetlone promieniami słońca, innym razem gwiazdami… Nocą może zrobić się ciemniej, ale wciąż będzie czarodziejsko i pięknie. Interaktywny spektakl dla dzieci już od 0,5 do 4 lat kryje w sobie wiele niespodzianek pobudzających zmysły.
Koncepcja i reżyseria: Katarzyna Kawalec
Realizacja scenografii: Areta Puchalska
Muzyka: Radosław Bolewski
Ruch sceniczny: Klaudia Cygoń
Obsada:
Pim-pim: Joanna Koc
Pom-pom: Katarzyna Kawalec
Spektakl dla dzieci od 0,5 do 4 lat
Czas trwania: do 40 min.
SCENA DUŻA
Spektakl niesie za sobą niezwykle aktualne przesłanie o wszechogarniającym nas informacyjnym chaosie oraz o niebezpiecznym wpływie mas mediów
na nasze zachowania i wybory. To podana w zabawnej konwencji gorzka przestroga przed bezmyślnym oddaniem naszego życia i decyzji w cudze ręce.
Autor: Tadeusz Kuta
Reżyseria, scenografia i kostiumy: Jadwiga i Tadeusz Kuta
Muzyka: Jacek Szreniawa
Występują:
Ernest Nita
Elżbieta DonimirskaJanusz Młyński
SCENA DUŻA
Świat Czechowa nie jest ani ziemiański, ani carski, ani nawet rosyjski – jest to po prostu świat ludzki, a przez to właśnie groteskowo nieludzki. Zindywidualizowane głównie przez język i ruch postacie obu jednoaktówek, także dzięki ogromnej sile komizmu, wartkiemu potokowi zdarzeń i nieoczekiwanym zwrotom sytuacji – tworzą teatr bliski już następnej epoce i widowni XX wieku, np. twórczości A. Jarry’ego („Ubu król”) czy Witkacego. Dlatego też te utwory sceniczne niezmiennie trwają w europejskim repertuarze teatralnym, dodatkowo stanowiąc okazję do prezentacji perfekcyjnego aktorstwa.
SCENA DUŻA
Prapremiera tej sztuki – autorstwa jednego z najbardziej znanych dramatopisarzy angielskiego obszaru językowego – odbyła się w Irlandii 19 lat temu. W swoim pierwotnym kształcie „Samotny zachód” jest gorzką komedią, która jednak w zielonogórskiej inscenizacji wykracza poza ramy tradycyjnie rozumianego gatunku. Przedstawienie rozgrywa się w dwu planach dramaturgicznych i przestrzennych. W pierwszym z nich, w świecie „rzeczywistym”, osią konfliktu jest nieustanna, w istocie groteskowa walka między dwoma starzejącymi się we wspólnej samotności braćmi, której bezsilnie towarzyszy miejscowy ksiądz i młoda dziewczyna. Drugi plan określają symbolicznie wznosząca się nad miejscem zdarzeń góra i woda, jak mitologiczny Styks wiążąca dwa różne światy – oraz metaforyczne postacie Chłopaka i trzech Dziewczyn. Utwór McDonagha poraża Czechowowską melancholią i mrocznym humorem rodem z filmów Tarantino i ma w sobie wiele z klimatu Twin Peaks. Tej piorunującej mieszance nastrojów nie sposób się oprzeć. Ułomni, pokiereszowani życiem bohaterowie błąkają się nieporadnie wśród prowincjonalnych irlandzkich przestrzeni, słabo radząc sobie zarówno z Bogiem, jak i sobą nawzajem. A może w tym właśnie tkwi istota ich człowieczeństwa?
SCENA DUŻA
Prapremiera tej sztuki – autorstwa jednego z najbardziej znanych dramatopisarzy angielskiego obszaru językowego – odbyła się w Irlandii 19 lat temu. W swoim pierwotnym kształcie „Samotny zachód” jest gorzką komedią, która jednak w zielonogórskiej inscenizacji wykracza poza ramy tradycyjnie rozumianego gatunku. Przedstawienie rozgrywa się w dwu planach dramaturgicznych i przestrzennych. W pierwszym z nich, w świecie „rzeczywistym”, osią konfliktu jest nieustanna, w istocie groteskowa walka między dwoma starzejącymi się we wspólnej samotności braćmi, której bezsilnie towarzyszy miejscowy ksiądz i młoda dziewczyna. Drugi plan określają symbolicznie wznosząca się nad miejscem zdarzeń góra i woda, jak mitologiczny Styks wiążąca dwa różne światy – oraz metaforyczne postacie Chłopaka i trzech Dziewczyn. Utwór McDonagha poraża Czechowowską melancholią i mrocznym humorem rodem z filmów Tarantino i ma w sobie wiele z klimatu Twin Peaks. Tej piorunującej mieszance nastrojów nie sposób się oprzeć. Ułomni, pokiereszowani życiem bohaterowie błąkają się nieporadnie wśród prowincjonalnych irlandzkich przestrzeni, słabo radząc sobie zarówno z Bogiem, jak i sobą nawzajem. A może w tym właśnie tkwi istota ich człowieczeństwa?
SCENA KAMERALNA
Wydarzenie wpisuje się w nurt teatru naj-najowego, czyli dla dzieci najmłodszych. W przyjaznej atmosferze, aktorzy wciągają małych widzów w tworzenie baśni „O Królewnie Śnieżce i Siedmiu Krasnoludkach”. A nie jest to zwyczajna opowieść, bo zagrana przy pomocy… ukrytych w tajemniczych skrzyniach… przedmiotów. Tym pozornie zwyczajnym – miękkiej piłce, drewnianym klockom, nadane zostają nieoczywiste znaczenia i w ten sposób, w zabawie, kontynuowana jest historia Królewny.
Krasnoludki poszukują ukrytego skarbu, ale czy wiedzą, gdzie tak naprawdę należy go szukać? Co może być skarbem? Lustrzane kartki, latające jak motyle? Niezwykłe klocki, wypełnione błyszczącymi przedmiotami? A może największym skarbem Krasnoludków okaże się coś zupełnie innego?
Zapraszamy na interaktywnie tworzony teatr wyobraźni, a po nim zabawy pośród rekwizytów!
Reżyseria, scenariusz: Katarzyna Kawalec
Scenografia: Katarzyna Kawalec i Areta Puchalska
Projekt graficzny: Areta Puchalska
Muzyka: Mateusz Jagielski i Frere Avenel
Obsada:
Sophie: Romana Filipowska
Marcello: Ernest Nita
Przedstawienie dedykowane dzieciom w wieku od 1,5 roku do 5 lat.
Czas trwania:ok. 45 min.
SCENA DUŻA
Prapremiera tej sztuki – autorstwa jednego z najbardziej znanych dramatopisarzy angielskiego obszaru językowego – odbyła się w Irlandii 19 lat temu. W swoim pierwotnym kształcie „Samotny zachód” jest gorzką komedią, która jednak w zielonogórskiej inscenizacji wykracza poza ramy tradycyjnie rozumianego gatunku. Przedstawienie rozgrywa się w dwu planach dramaturgicznych i przestrzennych. W pierwszym z nich, w świecie „rzeczywistym”, osią konfliktu jest nieustanna, w istocie groteskowa walka między dwoma starzejącymi się we wspólnej samotności braćmi, której bezsilnie towarzyszy miejscowy ksiądz i młoda dziewczyna. Drugi plan określają symbolicznie wznosząca się nad miejscem zdarzeń góra i woda, jak mitologiczny Styks wiążąca dwa różne światy – oraz metaforyczne postacie Chłopaka i trzech Dziewczyn. Utwór McDonagha poraża Czechowowską melancholią i mrocznym humorem rodem z filmów Tarantino i ma w sobie wiele z klimatu Twin Peaks. Tej piorunującej mieszance nastrojów nie sposób się oprzeć. Ułomni, pokiereszowani życiem bohaterowie błąkają się nieporadnie wśród prowincjonalnych irlandzkich przestrzeni, słabo radząc sobie zarówno z Bogiem, jak i sobą nawzajem. A może w tym właśnie tkwi istota ich człowieczeństwa?
SCENA DUŻA
Kiedy przed laty rówieśnicy Michała Bajora słuchali Beatlesów, on również zafascynowany słuchał ich wspaniałych piosenek. Ale równolegle wsłuchiwał się w utwory włoskich i francuskich wykonawców. Festiwale w San Remo i piosenki Aznavoura, czy Piaf, były dla niego wyznacznikiem gustu dobrej estrady, od kolorowych włoskich po mądre francuskie przeboje. Po te ostatnie artysta sięgał w swoim muzycznym życiu wielokrotnie.